Archief voor 2022

Open brief aan de schoolbesturen op Rotterdam Zuid

Rond de zomervakantie stuurde ik de schoolbesturen op Rotterdam Zuid de onderstaande berichten waarin ik ze waarschuwde voor de sloop van het onderwijs op Zuid, als ze vasthouden aan de wijze waarin ze nu in het NPRZ participeren. In die berichten staat met zoveel woorden dat de schoolbesturen zich met de huidige regiodeal van het NPRZ in het pak hebben laten naaien en in een alleszins giftige relatie terecht gekomen zijn. Een relatie die een grote bedreiging voor de motivatie van het onderwijspersoneel om zich voor de jeugd op Zuid in te zetten, en die fors bijdraagt aan het groeiende tekort bij zowel leraren als directeuren.

Omdat ik op mijn eerste bericht van 28 juni jl. geen reactie kreeg heb ik op 5 augustus jl. een herinnering gestuurd. Daarop kwam alleen van het CVO een antwoord, hetgeen pleit voor de responsitiviteit van dit schoolbestuur, maar tevens het ontbreken ervan bij de andere schoolbesturen accentueert. Gezien deze minimale respons op mijn berichten ben ik zo vrij ze om te zetten in een open brief zodat iedere belanghebbende, zoals leraren, schoolleiders maar zeker ook ouders, er kennis van kunnen nemen. Let op uw saeck, is hier mijn dringende devies.

 

Herinnering dd. 5 augustus 2022

Beste besturen van de onderwijsinstellingen op Zuid,

Het zal ongetwijfeld met de zomervakantie te maken hebben dat ik nog geen reactie gekregen heb op het bericht hieronder. Die vakantie gun ik u ook van harte, maar ziet u wel kans me op korte termijn te laten weten of u het bericht in goede orde ontvangen heeft en me te laten weten wat u er mee gaat doen? Ik benut deze herinnering ook om het bericht onder de aandacht te brengen van enkele schoolbesturen die het eerder niet hebben gekregen.

Sinds het bericht van 28 juni hebben zich enkele nieuwe ontwikkelingen voorgedaan en die maken mijn betoog urgent.

1. Midterm Review NPRZ

In de eerste plaats de midterm review van Martin van Rijn. Ik weet niet hoe het u vergaat maar ik vind het een volstrekt onvoldragen stuk. Consultants die beweren dat het NPRZ voor 25% geslaagd is lijden aan ernstig gezichtsbedrog. Want de jeugd op Zuid is slechter af dan 10 jaar geleden. Wat betreft hun vorming en als het gaat om de noodzakelijke condities daarvoor; dat zijn een stevige materiele basis in de gezinnen en een hoogwaardige pedagogische en educatieve infrastructuur in de wijken. Er gaan grote bedragen om in het NPRZ en het heeft flinke impact op de burgers, in het bijzonder die met kinderen, en zeker ook op uw personeel. Daarom heeft iedereen die zich hier op Zuid in de praktijk van alledag inzet voor de jeugd, of het nu de ouders zijn, jeugdprofessionals in loondienst, sociaal ondernemers of vrijwilligers het volste recht op een onbevangen, deugdelijke en wetenschappelijke beleidsevaluatie, en daar voldoet deze midterm review geenszins aan. Ik neem aan dat u ook het artikel van dr. Gijs Custers gelezen heeft. Een verademing en dat moet het ook voor u en voor uw personeel zijn, schat ik zo in. Bovendien, wie meent dat prestatieindicatoren als Cito-scores een maat zijn voor de kwaliteit van het onderwijs en voor beleidssucces pleegt volksverlakkerij en laat het onderwijspersoneel in de steek. In dat verband verwijs ik u ook graag naar het verhelderende boek van Berend van der Kolk, “De Meetmaatschappij”.

Is het niet de hoogste tijd voor een grondig gesprek over de vraag wat we de jeugd op Zuid bij willen brengen, waartoe we dat willen, wie daarvoor aan de lat zijn en hoe we dat het beste doen? En ‘we’, dat zij niet de zelfbenoemde autoriteiten, maar de burgers van Zuid, al dan niet met opgroeiende kinderen. En verder iedereen die zich beroepsmatig en vrijwillig inzet voor de vorming van de jeugd. Deze midterm review is het zoveelste bewijs van de armoedigheid in het denken hierover. Laat u zich daar toch niet de hele tijd in meeslepen! De kinderen en jongeren van Zuid verdienen beter, en hun ouders ook.

https://www.socialevraagstukken.nl/onvoldoende-wetenschappelijke-onderbouwing-voor-nationaal-programma-rotterdam-zuid/

2. Nationaal Programma Leefbaarheid en Veiligheid 

In de tweede plaats is inmiddels ook bekend dat het NPRZ zal worden voortgezet in het kader van het Nationaal Programma Leefbaarheid en Veiligheid en ik er ga van uit dat het NPRZ-bureau druk bezig is daarvoor een aanvraag in te dienen. Dat zal ergens in de loop van het komend najaar moeten gebeuren. Ik heb dan ook een dringend verzoek: verkoop uw huid duur en laat u zich niet zo in het pak naaien als bij de vorige onderhandelingen. U bent immers bevoegd gezag over het onderwijs, niemand anders. Stel dus harde voorwaarden aan de partners in het NPRZ, in het bijzonder het Rijk, de gemeente en de woningcorporaties, voordat u zich verbindt aan de volgende tranche. Harde voorwaarden op het gebied van bestaanszekerheid in huishoudens, goede huisvesting, een ruim aanbod aan vormende vrijetijdsbesteding en versterken van de sociale basis in de wijken; spreekt u deze partners nu eens aan op hun commitment en op hun prestaties.  En last but not least: schaf de sturing op prestatieindicatoren zoals Cito-scores af; wat zou dat een opluchting zijn! Wie nalaat deze voorwaarden te stellen speelt met vuur want u raakt ze allemaal kwijt, de leraren en de schooldirecteuren. En dat is in niemands belang. Of denkt u dat het lerarentekort wordt opgelost door OCW-beleid? Dat is een illusie en een hele dure ook, voor de burgers die daarvoor de publieke middelen op moeten brengen.

3. Personele discontinuïteit: De olifant in de kamer en in de porseleinkast

Tenslotte attendeer ik u graag op dit artikel van Thijs Janssen en Radboud Engbersen over personele discontuiteit in het sociale domein. Behartenswaardig, zeker ook voor het onderwijs. Hier in de wijk Feijenoord is personele discontinuïteit niet alleen de olifant in de kamer maar ook in de porseleinkast, die van een fragiele pedagogische infrastructuur. Alles van waarde is weerloos, zo blijkt eens te meer.

https://www.zorgwelzijn.nl/discontinuiteit-is-de-olifant-in-het-sociaal-domein/

Dringend verzoek

Wilt u me laten weten wat u met deze berichten gaat doen? Zoals ik eerder aangaf, liever mondeling contact dan een schriftelijke reactie. En wacht niet te lang want het gaat hard nu.

Vriendelijke groet,

Ype Akkerman

Pedagogisch Collectief Feijenoord

 

Oorspronkelijk bericht dd 28 juni 2022

Aan de bestuurders van de scholen voor PO, VO en MBO op Rotterdam Zuid,

Hoed u voor de sloop van het onderwijs op Zuid

Mag ik zo vrij u zijn u een dringende waarschuwing mee te geven? Als het NPRZ-beleid zo doorgaat wordt het onderwijs in de op Zuid gesloopt, en dat zeker in de focuswijken. Dat is nu al te zien aan de enorme werkdruk en het groeiende tekort aan leraren en directeuren. Dit heeft alles in zich van een neerwaartse spiraal en ik denk dat de wethouder van onderwijs noch de verantwoordelijk minister daarin gaat voorzien, zeker niet afdoende. Uiteraard zal de situatie per school en per bestuur verschillen, maar wie de schoen past trekke hem aan.

Ik schrijf u dit als burger van Rotterdam en als bewoner van de wijk Feijenoord die zich al meer dan 10 jaar inzet voor de vorming van zijn jeugdige medeburgers. Mijn eigen kinderen hebben dan weliswaar niet meer de schoolgaande leeftijd, ik heb er net als iedere burger alle belang bij dat kinderen de vorming krijgen die hen, om met Erasmus te spreken, voluit tot mensen maakt. Onderwijs vervult daarbij een belangrijke rol, en ik meen dan ook alle recht en reden te hebben om u als bevoegd gezag aan te spreken op uw verantwoordelijkheid. Daarnaast schrijf ik u ook als voormalig beleidsadviseur van het ministerie van OCW die indertijd meegewerkt heeft aan het ontwerp van wat – naderhand ten onrechte- ‘pijler School’ is gaan heten; ik heb met lede ogen aan moeten zien hoe van dat ontwerp (dat van de Children’s Zone) is afgeweken. Met hele nadelige gevolgen voor het onderwijs op Zuid, zo blijkt steeds meer.

Ik licht dat als volgt toe.

1. Schoolprestaties van kinderen zijn niet uitsluitend de prestaties van de school

2. Vijf belemmerende onderwijs-externe omstandigheden

3. Uw partners in het NPRZ zijn geen partners

4. Wat te doen? Drie aanbevelingen.

5. Een ‘Pijler Vorming’ als wenkend perspectief

 

1. Schoolprestaties van kinderen zijn niet uitsluitend de prestaties van de school

De aanpak van het NPRZ lijkt sterk op het ‘No Child Left Behind’ beleid in de Verenigde Staten. Die gaat uit van de misplaatste veronderstelling dat schoolprestaties van kinderen exclusief terug te voeren zijn op prestaties van scholen. Misplaatst, want die lage schoolprestaties zijn ook in belangrijke mate toe te rekenen aan onderwijs-externe omstandigheden die ik bij punt 2 beschrijf; het zijn geen natuurwetten maar het gevolg van beleidsfalen op andere terreinen. De miskenning van dat feit leidt er toe dat leraren met een mission impossible worden opgezadeld; ze worden geacht te dweilen waar anderen de kraan open laten. Dat men dit in de VS ook door begin te krijgen blijkt wel uit deze graphic waarin betoogd wordt dat de vorming en verheffing van de jeugd niet een ‘schoolgecentreerde’ maar een ‘systemische’ aanpak vergt. Bestudeert u deze graphic eens rustig voordat u verder leest. En bedenkt u daarbij ook dat de oorspronkelijke opzet van de Children’s Zone ook een ‘systemische’ was, waarbij de hele wijk uitgroeit tot een ‘village to raise a child’ en waarin iedereen die er toe in de vorming van de jeugd de waardering en plek krijgt die die toekomt. Net als bij het Amerikaanse voorbeeld ervan, de Harlem Children’s Zone. Deze graphic rekent en passant ook af met de mythe van ‘onderwijs als emancipator’.

https://nepc.colorado.edu/sites/default/files/publications/balloons-nepc-infographic.pdf

2. Vijf belemmerende onderwijs-externe omstandigheden

Nu is de situatie in de VS niet één op één te vertalen naar de Nederlandse situatie. Voor Rotterdam Zuid zijn die externe -door beleid beïnvloedbare- omstandigheden in elk geval de volgende vijf.

2.1 Structurele armoede die reeds in de vroege jeugd ernstige beschadigingen oplevert. Zonder ontbijt op school komen is nog maar het topje van de ijsberg. Amerikaans onderzoek heeft aannemelijk gemaakt dat lage schoolprestaties van kinderen voor 46% zijn toe te rekenen aan armoede. Bedenkt u dan vervolgens ook dat die armoede als gevolg van inflatie en hogere energiekosten alleen maar groter wordt.

2.2 Slechte huisvesting, waardoor kinderen verstoken zijn van ruimte voor spel, hobby’s, huiswerk en goede nachtrust. Het is zelfs zo dat goede sociale huurwoningen op Zuid onttrokken worden aan de woningvoorraad. De sloop van de Tweebosbuurt is daarvan wel het schrijnendste voorbeeld;

2.3 Een ernstig gebrek aan vormende vrijetijdsbesteding. Ik heb dat in mijn wijk Feijenoord teloor zien gaan. Dit terwijl uit onderzoek blijkt dat ook goede vrijetijdsbesteding bijdraagt aan de vorming van de jeugd en de schoolprestaties.

2.4 Wijken die segregeren en als los zand aan elkaar hangen, en geenszins voldoen aan het idee van een ‘village to raise a child’. Waardoor geen gebruik wordt gemaakt van de synergie die optreedt als ouders, jeugdprofessionals en vrijwilligers in de wijk de vorming van de jeugd als een gezamenlijke opdracht zien. Veeleer heb ik de afgelopen een enorm personeelsverloop gezien in alle jeugdprofessies; wat gezien het sterk relationele karakter van het werken met kinderen en jongeren uiterst nadelig voor hen uitpakt.

2.5 Een sturing op targets en prestatieindicatoren die, zo blijkt steeds meer, contraproductief uitpakt op de intrinsieke motivatie, het professionele geweten  van uw personeel en de kwaliteit van het onderwijs. Goed onderwijs draagt bij aan goede Cito-scores, maar worden ze als doelen en prestatieindicatoren gehanteerd dan treden perverse effecten op en wordt het werken van uw personeel onnodig stroef. Is het immers al niet genoegzaam bekend hoe funest het new public management uitpakt voor het sociale en pedagogische domein? De gemeente en het Rijk zijn niet bepaald vrijgekomen van deze verslavende ideologie.

3. Uw partners in het NPRZ zijn geen partners

Deze vijf factoren zijn de verantwoordelijkheid van uw partners in het NPRZ, in het bijzonder het Rijk, de gemeente Rotterdam en de woningcorporaties. Omdat die het op deze punten nadrukkelijk af laten weten moet u zich nadrukkelijk afvragen of het wel partners zijn; in werkelijkheid laten ze u in de steek en daardoor zit uw personeel met de gebakken peren. Voeg daar de machinaties van Marco Pastors aan toe, een technocraat die geen verstand heeft van kinderen en die behept is met een uiterst trage leercurve , dan kan ik niet anders concluderen dan dat u met de regiodeal voor het NPRZ in een hele giftige relatie terecht gekomen bent. Het zal u beslist niet meevallen u daaraan te onttrekken, maar u heeft geen andere keus, zo is mijn stellige overtuiging.

4. Wat te doen? Drie aanbevelingen

4.1 Indringend aankaarten

Ik raad u aan deze analyse van de situatie goed op u in te werken en aan te kaarten in het NPRZ-bestuur. Zodat ook uw partners het commitment aangaan voor de condities waar zij verantwoordelijk voor zijn. Doet u dat in elk geval bij de onderhandelingen voor een nieuwe regiodeal. Maar ik zou ook de huidige regiodeal indringend ter discussie stellen, met zo mogelijk als optie dat u er nu nog uitstapt. De eerste klap is immers een daalder waard.

4.2 Dring aan op een deugdelijke midterm review

Wat nu voor een ‘midterm review’ gehouden wordt mag die naam niet hebben. Als je halverwege een programma van 20 jaar bent, wat veel impact heeft op de bevolking en waar 260 mln. in om gaat, dan is het de hoogste tijd voor grondige beleidsevaluatie en dito reflectie. Daar hebben de burgers van Zuid alle recht op, net als u en uw personeel, de andere jeugdprofessionals en de vrijwilligers die zich dagelijks inzetten voor de vorming van de jeugd. Want die krijgen geenszins de waardering die ze verdienen, en dan druk ik me nog heel zacht uit.

Voor de aanpak ervan stel ik me voor dat er een ‘Commissie Midterm Review NPRZ’ wordt ingesteld die:

1. bestaat uit deskundige autoriteiten op de drie terreinen  van het NPRZ. Denkt u daarbij voor de ‘pijler School’ aan mensen uit de eredivisie van het type Kim Putters, Tjeenk Willink, Roel in ’t veld, Margrite Kalverboer, Mischa de Winter, Jos van der Lans, Gabriel van den Brink etc.;
2. de opdracht krijgt om op basis van deugdelijk wetenschappelijk onderzoek een beleidsevaluatie uit te voeren. Ik heb in dat verband al eens enkele concrete onderzoeksvoorstellen gedaan, tot op heden vergeefs;
3. tevens de vraag stelt of de analyse van Deetman en Mans die aan het NPRZ ten grondslag lag, nog actueel is. Als u het mij vraagt niet: zo zal armoede veel meer een issue moeten zijn en we moeten het ook niet meer hebben over onderwijs maar over vorming.
4. aanbevelingen doet voor het vervolg van het NPRZ.

Het lijkt me dat de Gemeenteraad besluit over de samenstelling en de opdracht van deze commissie. En dat die dat in elk geval doet in samenspraak met de Wijkraden van de wijken die het voorwerp zijn van het NPRZ. En uiteraard met u. Deze aanbeveling heb ik ook de Gemeenteraad gedaan. Ik zou me daarbij aansluiten, als ik u was.

4.3 Stel de dagprogrammering ter discussie.

“Wij doen niet wat ouders willen, maar wat we vinden dat ze zouden moeten willen”. Zo beargumenteerde Marco Pastors vorig jaar in een landelijke bijeenkomst de verplichte schooltijdverlenging. Wat een uitspraak, zeg! In de eerste plaats is dit een inbreuk is op de ook wettelijk vastgelegde primaire verantwoordelijkheid van de ouders. In de tweede plaats is dit een niet-juridisch gelegitimeerde verlenging van de leerplicht, ja zelfs een verkapte vorm van uithuisplaatsing. Een verwijzing naar instemming door de medezeggenschapsraden gaat ook niet op; want die gaan toch niet over de vrijetijdsbesteding van de kinderen? En is er eigenlijk ook inspectietoezicht op de schooltijduitbreiding? Neemt u van mij aan, die verplichting is een vorm van ‘détournement de pouvoir’.

Nu ben ik erg voor die naschoolse activiteiten, daar niet van, maar dan wel vrijwillig. En waarom kan het niet beter gespreid over de week? Bijvoorbeeld, drie keer in de week aansluitend aan de school, en dan ook ’s avonds en in het weekend? Dan zitten de kinderen en jongeren 24/7 in een stimulerende en vormende omgeving waar ze zelf keuzes kunnen maken voor activiteiten waar ze wel bij varen en die hun identiteit versterken. Het is daarbij ook goed te bedenken dat deze schooltijduitbreiding eerst en vooral een obsessie van Marco Pastors zelf is die hij er tegen vele terechte bezwaren van ouders, leraren en schooldirecteuren doorgedrukt heeft. En die meer gebaseerd is op geloof dan op een goed doordachte pedagogische en educatieve visie op de vraag wat de beste condities voor de jeugd zijn in om alle opzichten uit de verf te komen.

En verder, is de hierboven aangehaalde uitspraak van Pastors bovendien niet antidemocratisch bij uitstek? En ondertussen breekt iedereen zich het hoofd waarom de opkomstpercentages voor de verkiezingen zo laag zijn en het ‘burgertopje’ van 14 mei jl. goeddeels mislukt is. Het is daarbij goed te beseffen dat zeker tweederde van de burgers op Zuid zelf opgroeiende kinderen heeft maar werkelijk niets te zeggen hebben over het jeugdbeleid. Hetgeen ook geldt voor hun volksvertegenwoordigers in de Wijkraden. En dat ze door de gemeente alleen op hun verantwoordelijkheid worden aangesproken als hun kinderen over de schreef gaan, waarbij men niet wil beseffen hoe armetierig het eigen jeugdbeleid is. Ik heb daarover vorig jaar dit stukje geschreven. Www.pedeng.nl/afwijzing

 5. Een ‘Pijler Vorming’ als wenkend perspectief 

Was ik al niet onder de indruk van het jeugdbeleid van het vorige college, dat zeer verkokerd was en gekenmerkt door een ernstig gebrek aan inlevingsvermogen in het werk van de dagelijkse praktijk, ik wist niet dat het nog erger kon. Ik ben wel benieuwd naar wat u vindt van de aanpak van het huidige college, maar wat mij betreft is het de tweede stad van Nederland volstrekt onwaardig. De stad bovendien die zich erop beroemt dat Erasmus er geboren is en er zijn eerste 1000 dagen heeft doorgebracht. Die moet zeker twee meter in zijn graf gezakt zijn van het vele omdraaien als hij denkt aan het abominabele pedagogische klimaat waarin de Rotterdamse jeugd heden ten dage opgroeit.

Is er een beter perspectief? Dat lijkt me wel. U kunt dat vinden in het betoog hieronder dat ik geschreven heb naar aanleiding van de TV-serie ‘Sander en de kloof’. Het zou wat mij betreft moeten leiden tot een ‘Pijler Vorming’. Een pijler die er op gericht is dat de kinderen van Zuid uit kunnen groeien tot mensen aan wie je de toekomst van de wijken, de stad, het land en de planeet met een gerust hart kunt toevertrouwen. Zie www.pedeng.nl/sanklo.

Tenslotte

Dit bericht zal ongetwijfeld vragen oproepen. Ik ben graag bereid tot een toelichting. En tot steun bij de stappen die u naar mijn idee zou kunnen zetten.

Met vriendelijke groet,

Ype Akkerman

Pedagogisch Collectief Feijenoord

Rotterdam

010 5118119

www.pedeng.nl

ype@pedeng.nl

Twitter @ypakk

Op 20 december 2021 heb ik een klokkenluidersmelding gedaan over de misstanden bij welzijnsorganisatie Humanitas, die de afgelopen 4 jaar actief geweest is in het gebied Feijenoord. Daar is tot op heden geen reactie op gekomen, vandaar dit rappel. Wel heeft in de Gemeenteraad uitvoering discussie plaatsgevonden over het welzijnswerk Feijenoord, maar dan naar aanleiding van een artikel daarover in de NRC van 22 februari 2022. Was dit artikel al behoorlijk belastend en het debat in de Raad pittig, er is meer aan de hand en dat rechtvaardigt deze meer uitgebreide aanvulling op de eerdere klokkenluidersmelding. De titel van dit artikel is niet voor niets zo gekozen. 

https://www.nrc.nl/nieuws/2022/02/10/welzijnswerk-in-het-arme-feijenoord-grote-ambities-veel-conflicten-a4087495

Aan de wethouders Christine Eskes en Arjan van Gils,

Van: Ype Akkerman

Onderwerp: Rappel klokkenluidersmelding

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         Rotterdam 15 maart 202

Op 20 december heb ik u per aangetekende brief een klokkenluidersmelding gedaan. (www.pedeng.nl/klok). Dat is inmiddels bijna drie maanden geleden en ik heb er nog steeds geen inhoudelijke reactie op gehad. Ik neem dat hoog op, vandaar deze -eveneens aangetekende- brief. Die gaat in afschrift aan minister van Binnenlandse Zaken Hanke Bruins-Slot, de Gemeenteraad, het bestuur van het NPRZ, het bestuur van Humanitas, Ombudsman Marianne van den Anker en de Rekenkamer Rotterdam.

Het is tevens een open brief. Hij staat inmiddels op mijn website en ik zal alles doen om er voor te zorgen dat die breed verspreid wordt. Want ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat u de kwestie Humanitas het liefst in de doofpot stopt.

1. Doofpot

Want mocht u menen weg te komen met de moties die door de Gemeenteraad zijn aangenomen, dan heeft u pech. Want slechts één van deze moties is gericht op de performance van Humanitas, en dan uitsluitend diens financiële handel en wandel. De andere zijn toekomstgericht en gaan er vooral op neerkomen dat de goeden onder deze ene kwade moeten lijden. Ook de Wijkraden zullen het u niet aan dank afnemen, want het betekent alleen maar meer gemeentelijke controle en minder zeggenschap door de bewoners.

Nu is die financiële handel en wandel van Humanitas al erg genoeg. Die is een heel slecht voorbeeld voor de jeugd in dit gebied die zelf ook gemakkelijk valt voor de verleidingen van het grote geld, als dat op slinkse wijze verkregen wordt. En dit alles in een gebied waar veel bewoners in een financieel precaire situatie verkeren omdat ze het van de bijstand of laagbetaald flexwerk moeten hebben. Verder herinner ik u er aan dat de deelgemeente Feijenoord indertijd een voortijdig einde beschoren was omdat het bestuur beschuldigd werd van cliëntelisme en belangenverstrengeling. Het gedrag van het College en dat van Humanitas blijkt dus geen haar beter te zijn. Er is echter los van dit financiele wanbeleid ook nog heel wat te zeggen over de performance van Humanitas en ook dat verdient grondig onderzoek.

2. Vier dringende verzoeken

Ik heb de volgende vier dringende verzoeken.

1. Onderzoek klokkenluidersmelding

In mijn brief van 20 december 2021 heb ik u verzocht mij zo snel mogelijk te laten weten hoe het onderzoek naar aanleiding van deze klokkenluidersmelding gaat plaatsvinden, en dat in elk geval op een manier die voor mijn bronnen veilig is. Tot op heden bent u ernstig in gebreke gebleven. Wilt u mij daarom uiterlijk 1 april 2022 laten weten hoe u daarin gaat voorzien?

2. Gesprek kleine jeugdorganisaties Feijenoord

Het is wethouder Eskes vanuit de Gemeenteraad ook al gevraagd; om zich te verstaan met een aantal kleinere organisaties die zich hebben ingezet voor de jeugd met minimale of helemaal geen middelen van de kant van de gemeente. Het zijn in elk geval You-Talent, CJV, Monteirogym, Helderheid, Werkteam Feijenoord en Speeltuin Middenstip. Dat is een ernstige miskenning van hun werk en de wethouder heeft zich er in de Raad ook op een zeer afstandelijke wijze en met een flink gebrek aan inlevingsvermogen van afgemaakt. Laat ze dat nu toch doen. Om Ralph McTell te parafraseren: They’ll show you something that make you change your mind’. Als ze daarvoor open wil staan tenminste. https://youtu.be/M2r97Fo_HWE

3. Onderzoek jeugdbeleid op Feijenoord

Er zijn goede redenen tot een onafhankelijk onderzoek naar 10 jaar jeugdbeleid in de wijk Feijenoord. Daar heb ik vanaf 2019 verscheidene keren op aangedrongen, om te beginnen bij mijn inbreng voor de Raadscommissie ZOCS en wethouder Sven de Langen. www.pedeng.nl/dreams. Dat is niet meer dan normale beleidsevaluatie, om van te leren en om de burger en belastingbetaler in staat te stellen na te gaan of die waar voor geld gekregen heeft. Mijn stelling is dat de kinderen en jongeren op Feijenoord voor hun vorming en toekomst slechter af zijn dan 10 jaar geleden, toen het NPRZ begon.

4. Onderzoek Staat Jeugdprofessional

Er zijn goede redenen om aan te nemen dat het jeugdbeleid op Zuid ook faalt vanwege de sturing die sterk leunt op het volstrekt achterhaalde new public management en die het werken in de praktijk van jeugdprofessionals als leraren, sociaal werkers, jeugdhulpverleners en sociaal ondernemers in het jeugddomein onnodig stroef maakt. Wat een belangrijke oorzaak is voor burn-out, voortijdige uitval en groeiende personeelstekorten. Vandaar dit onderzoeksvoorstel van eind september 2021 dat ik inmiddels aan meerdere collegeleden en ambtenaren heb voorgelegd. Tot op heden zonder resultaat, dit terwijl de problematiek alleen maar urgenter wordt. Vandaar dat ik er bij u op aandring dat nu toch ter hand te nemen. Zie www.pedeng.nl/staat.

3. Terechte tevredenheid?

Wethouder Eskes meldde de Gemeenteraad dat de beginjaren van Humanitas weliswaar niet goed hebben uitgepakt zijn maar dat het naderhand toch allemaal goed gekomen is. Waar baseert zij dat op? Toch niet op het klanttevredenheidsonderzoek dat Sven de Langen in 2019 voor 2020 in het vooruitzicht gesteld, zelfs voor heel Rotterdam, maar niet heeft uitgevoerd? Zelfs voor het gebied Feijenoord heeft hij het niet waargemaakt; een ernstige omissie waarvoor wethouder Eskes politiek verantwoordelijk is. 

En wat betekent ‘goed gekomen’? Heeft Humanitas het beter gedaan dan zijn voorganger? In elk geval niet op het gebied van jeugdwelzijn en alle zogenaamd innovatieve projecten zijn op niets uitgelopen. Dat laatste betekent dus ook dat Humanitas onder valse voorwendselen deze opdracht heeft binnengehaald, daarbij gebruik makend van het kennelijke feit dat uw beleidsambtenaren gemakkelijk te begoochelen zijn met hoogdravende praatjes. Hadden die enkele nuchtere Feijenoorders geconsulteerd dan had de gunning ongetwijfeld anders uitgepakt. Maar Hugo de Jonge vond zelfs de Gebiedscommissie Feijenoord daarvoor te min. Net als nu de Wijkraden, die slechts met veel inspanning en na allerlei ongevraagde adviezen mogen hopen dat de uitkomst van de huidige gunning voor het welzijnswerk enigszins in de door hun gewenste richting bijgebogen is. Dat belooft wat voor Wijk aan Zet.

4. Geld als water

Een van de titels waarop Humanitas de gunning kreeg waren diens plannen om de positie van lokale ondernemers te versterken. Daar is niets van terecht gekomen. Sterker nog, men heeft voor tonnen aan opdrachten verstrekt aan bevriende relaties en huwelijkspartners, wat in strijd is met de inkoopvoorwaarden die de gemeente hanteert en die bovendien in strijd zijn met de pijler Werk van het NPRZ. Maar in plaats van de voorzitter van het CvB van deze welzijnscowboy daar stevig op aan te spreken is die als ‘gewaardeerde partner’ in het bestuur van het NPRZ opgenomen. Wat toch wel duidt op een ernstig gebrek aan onderscheidingsvermogen.

Verder is er veel geld verjubeld aan overhead, dure managers en gratis zwemles. Wat dit laatste betreft, dat had helemaal niet gratis gehoeven, want het gebied Feijenoord kent ook kapitaalkrachtiger bewoners die best een eigen bijdrage kunnen betalen. Humanitas had best een inkomensafhankelijke contributie kunnen heffen, die op nul uitkomt als men ruimhartig gebruik gemaakt had van de mogelijkheden van het sportfonds. Dan was veel geld overgebleven voor het kind- en jeugdwerk dat men opzichtig verzuimd heeft. Tenzij u meent dat gratis zwemles gerechtvaardigd is omdat Feijenoord een waterrijk gebied is. Maar dan had het niet uit het welzijnsbudget betaald moeten worden maar uit een afzonderlijke prioriteit voor veiligheid. Kortom, het is slim bekeken van Humanitas, die gratis zwemles, maar in werkelijkheid is de burger en de belastingbetaler een oor aangenaaid.

5. Kinderen van de rekening

Bij de gunning van Humanitas was al duidelijk dat die niets aan kind- en jeugdwerk zou doen. Dat is op zich al strijdig met het oorspronkelijk ontwerp van de Children’s Zone en met de nota Rotterdam Groeit van uw voorganger Hugo de Jonge, die kort tevoren raadsbreed was omarmd. En dat uitgerekend in een gebied als Feijenoord dat vier focuswijken kent met een nationale status aparte, mede vanwege de jeugdproblematiek.

Dat kind- en jeugdwerk is in de wijk Feijenoord overgenomen door een aantal kleinere organisaties die zich al sinds jaar en dag inzetten voor de jeugd. Echter op vrijwillige basis, voor een fooi, of met behoud van uitkering omdat Humanitas ook een organisatie eruit gewerkt heeft die tot op heden altijd onder de welzijnsopdracht viel. Uzelf heeft zelfs één van die organisaties zijn subsidie afgepakt, omdat die niet meer past in een regeling die door de gemeente gewijzigd is. Die organisaties hadden kunnen profiteren van welzijnsgeld als Humanitas dat niet aan andere zaken verjubeld had. Dat is niet alleen heel onrechtvaardig, maar ook een slechte besteding van belastinggeld. Bovendien, door deze organisaties een alleszins eerzame en gerechtvaardigde broodwinning te onthouden en zelfs af te pakken is die handelswijze ook strijdig met de pijler Werk van het NPRZ.

Uw collega’s Moti en Bokhove maken nu goede sier maken met de jongerenhubs. Er is op Feijenoord echter jarenlang een situatie geweest dat jongeren onder de pannen waren in het Huis van de Wijk onder leiding van twee vrijwillige jongerenwerkers die hier op Feijenoord wonen. Die zijn er door Humanitas uitgewerkt. Dus wat is de winst? Op zijn minste twee ernstig gekwetste vrijwilligers die hun vertrouwen in de overheid verloren zijn, als dat al niet op een dieptepunt was. En een aanzienlijk duurdere oplossing dan de vorige, ook omdat de leegstand in het dure Huis van de Wijk is toegenomen.

6. Hoezo focuswijk?

In mijn inbreng medio 2019 voor de Raadscommissie ZOCS (www.pedeng.nl/dreams) heb ik al gewezen op het abominabele jeugdbeleid jegens Feijenoord, zelfs als focuswijk in het kader van het NPRZ: gebrek aan consistentie, gebrek aan regie, gebrek aan investeringen, en gebrek aan empathie jegens de mensen van de dagelijkse praktijk. En een overdaad aan personele discontuiteit: het lijkt er wel een Afrikaans weeshuis. Daarbij heb ik ook aangegeven dat ik -was ik nog rijksambtenaar- allang bij de minister aan tafel had gezeten om haar uit te doeken te doen wat hier werkelijk aan de hand is. Dat heeft de Wijkraad Feijenoord inmiddels gedaan in zijn bericht aan minister Kajsa Ollongren van oktober 2021 www.pedeng.nl/kajsa. Deze brief gaat daarom ook naar haar opvolger minister Hanke Bruins-Slot waarbij ik nog maar eens herhaal dat zij zich met 130 mln. aan Rijksgeld ingelaten heeft met een zeer onbetrouwbare partner. Het zal de uitgangspositie van de gemeente in de komende onderhandelingen over de nieuwe Regiodeal niet goed doen, zo valt voor u te vrezen.

7. Wat is er nieuw aan het Nieuw Rotterdams Welzijn?

Is het debacle met Humanitas al erg genoeg, het is een tragisch dieptepunt in het ‘Nieuw Rotterdams Welzijn’ dat de gemeente gevoerd heeft nadat die dat van de deelgemeente Feijenoord heeft overgenomen. In drie aanbestedingsrondes heeft Hugo de Jonge al het kind- en jeugdwerk en een veelbelovend proces van samenlevingsopbouw (via de Proeftuin Feijenoord) om zeep geholpen. En zijn opvolger Sven de Langen heeft het malafide Humanitas de hand boven het hoofd gehouden, en lapte daarbij alle signalen vanuit de bewoners en de Wijkraden aan zijn laars.

Het Nieuw Rotterdams Welzijn, zoals dat uitgepakt heeft op Feijenoord, geeft ook blijk van een ernstige miskenning van de betekenis van het welzijnswerk voor de vorming van de jeugd en van het belang van samenlevingsopbouw. Kind- en jeugdwelzijn bieden activiteiten die bijdragen aan de vorming van de jeugd, vooral ook omdat dit vrijwillig is. Dat stelt hoge eisen aan de welzijnswerkers: voor hen is het bij uitstek van belang dat ze oprecht houden van de kinderen, dat ze deugen en dat ze goed zijn in hun vak. Dat is niet iedere jeugdprofessional gegeven en daarom is het van belang juist zulke mensen te waarderen. De werkelijkheid is echter anders, zoals bijvoorbeeld ook gebleken is bij Duimdrop wat door Sven de Langen als ‘oubollig’ aangemerkt is. Welzijnswerk is gericht op welbevinden en biedt bovendien de mogelijkheid op het creëren van ‘een village to raise child’ of ‘pedagogische civil society’. De miskenning ervan heeft een opdrijvend effect op de jeugdzorg en is één van de oorzaken dat mijn jeugdige medebewoners slechter af zijn dan 10 jaar geleden, toen het NPRZ begon. Dat het welzijnswerk voor het gebied Feijenoord zo uitgepakt is geeft ook blijk van een ernstig gebrek aan integrerend vermogen op het niveau van het College en binnen het beleidsapparaat.

Wat voor het kind- en jeugdwerk geldt is ook van toepassing op andere modaliteiten van vormende vrijetijdsbesteding, zoals de sport en de cultuur. Het is dan ook niet voor niets  dat de Wijkraad Feijenoord er voor gepleit heeft dat het parkeerterrein bij de Jumbo wordt herbestemd voor een buurtsportaccomodatie, geleid door de Hockeyclub Feijenoord. Daarmee heeft de Wijkraad ook de handschoen opgepakt die wethouder Van Gils in een interview over Wijk aan Zet aanreikte. De reactie van de wethouder Eskes is echter op zijn best zuinig te noemen. Zie

https://www.ad.nl/rotterdam/zo-kan-elke-rotterdammer-straks-meepraten-over-zn-eigen-wijk-blijf-zeiken-dat-houdt-ons-scherp~a806bde7/

8. Onderzoek Jeugdbeleid op Feijenoord

Daarom herhaal ik nog eens met dringende oproep uit mijn inbreng in 2019 voor de Raadscommissie ZOCS, te weten een onafhankelijk onderzoek, al dan niet door de Rekenkamer, naar het gemeentelijk jeugdbeleid van de afgelopen 10 jaar op Feijenoord, inclusief de Children’s Zone en het welzijnsbeleid. Zo’n onderzoek is niet om te pesten maar om van te leren, zoals uw collega Karremans onlangs volledig terecht betoogde. Daarbij laat ik me niet afschepen met de ophanden zijnde midterm review, want daar heeft niemand tot op heden het ontwerp van gezien en dat belooft niet veel goeds voor de kwaliteit ervan. Rotterdam is vooral goed in het met veel bombarie aankondigen van nieuw beleid en een ‘Rotterdamse aanpak’, maar beleidsevaluatie ho maar. Meestal komt het neer op ‘we zien wel waar het schip strandt of ‘de wal keert het schip’. Doet u zo’n onderzoek nu eens wél. Voordeel ervan is ook dat u dan niet meer van mijn ongetwijfeld subjectieve perceptie afhankelijk bent. Die ruil ik zelf ook graag in voor een objectievere, maar dan wel gebaseerd op deugdelijk en onbevangen wetenschappelijk onderzoek.  

9. Onderzoek Staat van de Jeugdprofessional

Als leden van dit College bent u medeplichtig aan een volstrekt achterhaalde sturing die het werk van jeugdprofessionals onnodig stroef maakt. Die is mogelijk ook nog de belangrijkste oorzaak zijn voor de burn-out, uitval en personeelstekorten in belangrijke jeugdprofessies als het onderwijs, het jongerenwerk, de jeugdhulpverlening en de sociaal ondernemers in het jeugddomein. Het is een sturing uit de beduimelde boekjes van het oubollige new public management. waarbij de mensen van de dagelijkse praktijk worden geteisterd met targets, prestatieindicatoren, protocollen en administratieve verplichtingen. Een hele contraproductieve besteding van belastinggeld kortom, die bovendien gecultiveerd wordt door een bestuurs- en beleidsapparaat dat ook met publieke middelen betaald wordt. Wat dus een dubbele verspilling van belastinggeld is. Dit onderzoek is erop gericht dat scherper te krijgen en inspiratie op toe doen voor vormen van sturing die er blijk van geven dat de mensen van de dagelijkse praktijk de VIP’s zijn die voor de jeugd het verschil maken en daarom dan ook navenante waardering verdienen. www.pedeng.nl/staat.

10. Versterk je inlevingsvermogen

Het is de starheid, het gebrek aan inlevingsvermogen en de weigering van het College én van het beleidsapparaat zich te verbinden met de mensen die zich in een wijk als Feijenoord inzetten voor de jeugd. Die doen ons hier de das om. Dezelfde starheid en hardleersheid die wethouder Eskes brengt tot haar weigering om voor het jeugdbeleid in de wijk een uitzondering te maken op haar gunningsbesluit welzijn, omdat dat dit de betrokken welzijnsorganisatie zou kunnen schaden. Het is duidelijk waar haar prioriteit ligt en haar hart. Dat is niet bij de stad.

11. Ik wijk voor niemand

Neemt u bij uw reactie het volgende nog in acht? Ik laat me niet afpoeieren. Evenmin laat ik me lijmen door de gebruikelijke clichés dat ik zo actief en betrokken ben om vervolgens te worden afgescheept met toezeggingen uit de KIHR-categorie. Ik ben een vrije burger van de stad Rotterdam en een trotse bewoner van de wijk Feijenoord. Ik wijk voor niemand.

 

Ype Akkerman

Pedagogisch Collectief Feijenoord

Rotterdam

010 5118119

Een Staat van de Jeugdprofessional

 Voorstel voor een onderzoekspilot

 Waarom onderzoek naar de staat van de jeugdprofessional?

1. Mensen worden niet geboren maar gevormd, aldus Erasmus.
2. De vorming van de jeugd is het resultaat van de inspanningen van ouders, anderen in de naaste familie- en vriendenkring, vrijwilligers en jeugdprofessionals. Het is mensenwerk bij uitstek.
3. Onder jeugdprofessionals wordt iedereen verstaan die zich beroepsmatig inzet voor de jeugd in alle fasen van het leven van kinderen en jongeren. Dus vanaf 9 maanden voor de geboorte totdat ze volwassen zijn, zeg 25 jaar.
4. De kwaliteit van het werk van de jeugdprofessionals wordt bepaald door drie factoren: hun intrinsieke motivatie, dat ze deugen en dat ze goed zijn in hun vak; met dat laatste wordt in elk geval bedoeld goed in pedagogisch opzicht en in het eigen metier (als medewerker kinderopvang, leraar, jongerenwerker, wijkagent etc.). Het zijn de drie kenmerken van ‘goed werk’, zoals vastgesteld na een uitvoerig onderzoeksprogramma van Harvard.[1]
5. Het werken voor de jeugd in de focuswijken is op zich al een uitdaging. Er zijn echter goede redenen aan te nemen dat dit belangrijke werk ook gedrukt en belemmerd wordt door beleid, sturing en regelgeving van de gemeente Rotterdam. Onder meer dweilen met de kraan open omdat niets gedaan wordt aan structurele armoede in de gezinnen, te weinig stimulans aan onderlinge samenwerking, neoliberalistische sturing op targets en prestatieindicatoren, onzinnige subsidievoorwaarden, administratieve verplichtingen, tijdelijke subsidies en aanbestedingen, tijdelijke arbeidscontracten, gebrek aan of helemaal geen overheidssubsidie waardoor men voortdurend moet leuren bij fondsen, gebrek aan scholing, en meer in het algemeen een afstandelijke en weinig begripvolle bejegening vanuit het bestuurs- beleidsapparaat (Farizeeërsgedrag). Dit heeft in elk geval sterk negatieve gevolgen voor één hele belangrijke factor voor het werken met de jeugd: dat je er zin in hebt, dus je intrinsieke motivatie.
6. De moeilijkheidsgraad van het werk op zich, in combinatie met het hierboven geschetste beleidshandelen leiden tot burn-out, uitstroom en gebrek aan instroom. Met tot gevolg kwantitatieve personeelstekorten en kwalitatieve (werken met stagiaires en onbevoegden) onder alle jeugdprofessionals. En dan treedt een vicieuze cirkel in werking.
7. Onderzoek naar De Staat van de Jeugdprofessional kan deze factoren scherper krijgen en leiden tot zodanige kentering in beleid, sturing en financiering dat jeugdprofessionals (weer) op alle drie de hierboven genoemde dimensies van goed werk uit de verf komen. Dat ze behouden blijven voor de focuswijken en nog liever dat we daar weer meer professionals krijgen die zich met hart en ziel en met al hun kwaliteiten en vermogens, en voor een langere periode, aan de jeugd in deze wijken wil verbinden.

Aanpak van dit onderzoek: een pilot

1. Begin klein, dus in de vorm van een pilot. Dan kun je snel beginnen. Zo kun je ook ervaring opdoen met het oog op een groter onderzoeksontwerp. Naderhand kun je besluiten tot een meer omvattende periodieke peiling, zoals de Staat van het Onderwijs of die van de Jeugd.
2. Interviews (individueel of groepsgewijs) met jeugdprofessionals die op dit moment in de picture zijn als het gaat om uitstroom en burn-out: medewerkers kinderopvang, jeugdzorg, leraren (inclusief medewerkers dagprogrammering), zzp’ers. Als je op deze manier van 50 personen informatie krijgt heb je al heel wat.
3. Neem één van de focuswijken op Zuid.
4. Doe deze interviews vooral ook met mensen die het beroep verlaten hebben (exitinterviews). Met 10 personen ben je al een heel eind.
5. Je zou ook vrijwilligers in de interview mee kunnen nemen; voor hen gelden immers dezelfde dimensies van goed werk. Maar voor deze pilot zou ik ze ook nemen als vraagbaak; wat zien zij van het werk van de jeugdprofessionals en wat motiveert en belemmert hen in hun werk?
6. Wat voor vrijwilligers geldt, geldt ook voor ouders; die zou ik voor deze pilot ook dezelfde rol geven als de vrijwilligers. Daarbij is het van belang te beseffen dat de ouders de belangrijkste belanghebbenden zijn bij dit onderzoek. Zij zijn immers primair verantwoordelijk voor de vorming van hun kinderen en dan hebben ze er ook alle belang bij dat de jeugdprofessionals aan wie ze die toevertrouwen goed werk verrichten.

Uitvoering van deze pilot

1. Deze pilot wordt belegd bij de Kenniswerkplaats Talent die daarbij samenwerkt met de stichting Beroepseer. Die laatste is gespecialiseerd in het concept van ‘goed werk’ en onderhoudt ook goede contacten met BZK, het ministerie van Kajsa Ollongren. Het valt dus ook goed in te passen in het NPRZ.
2. Looptijd 4 maanden
3. Als je begint op 1 november heb je op 1 maart 2022 een resultaat.
4. De uitkomsten van deze pilot worden dan benut bij de vormgeving van het jeugdbeleid in de nieuwe Collegeperiode, in elk geval voor Zuid. En wie weet is het ook aanleiding voor aanpassingen in de landelijke regelgeving.
5. De pilot dient als opmaat voor een meer omvattend periodiek onderzoek naar de Staat van de Jeugdprofessional. Daarin kun je ook een Staat van de Vrijwilliger en een Staat van de Ouder meenemen.

Stel niet uit tot morgen wat je vandaag al kunt doen

Laat deze pilot niet de aanleiding zijn voor het beleidsapparaat om pas op de plaats te maken. Ook nu zijn er tal van signalen over de contraproductieve sturing in het jeugdbeleid. Zoals bijvoorbeeld de subsidievoorwaarden bij Couleur Locale en de dwingende aard van de dagprogrammering NPRZ. Die kunnen direct worden aangepakt. En dat moet ook, want de problematiek van burn-out, de uitstroom en de personeelstekorten bij de jeugdprofessionals op Zuid is meer dan urgent.

Ype Akkerman, 30 september 2021

[1] Die trits is engagement, ethics en excellence. Het is het resultaat van het Good Work programma van Harvard University, uitgevoerd door Howard Gardner, Mihaly Csikszentmihalyi (die van het boek Flow) en William Damon.  Zie https://beroepseer.nl/goed-werk/ enhttp://www.pz.harvard.edu/projects/the-good-project

 

 

Evaluatie verblijf schip met statushouders in de wijk Feijenoord

Van medio oktober tot eind december 2021 lag in de Persoonshaven op Feijenoord een schip met zo’n 90 statushouders. Die hadden al veel te lang in de AZC’s gezeten en door de komst van extra veel vluchtelingen moesten die nu wel heel snel worden uitgeplaatst om in de gemeenten woonruimte te krijgen. Staatssecretaris Ankie Broekers-Knol deed daartoe een dringend beroep op een groot aantal wethouders, waaronder Vincent Karremans van de gemeente Rotterdam. De komst van dit schip was voor de Feijenoorders nogal onverhoeds en gaf zeker in het begin enig tumult. Door de bank genomen is dit verblijf goed verlopen; wel was er een probleem met de stroomvoorziening, die geluid- en stankoverlast veroorzaakte voor de direct omwonenden en wat pas na 6 weken bevredigend geregeld was. Ik heb me er zelf als lid van de Wijkraad Feijenoord nogal tegenaan mee bemoeid. Sinds begin januari 2022 liggen er elders in Rotterdam inmiddels vier schepen met asielzoekers om de nood bij de AZC’s te lenigen.

Hieronder mijn relaas en mijn commentaar, bedoeld voor de evaluatie van het traject tijdens de laatste maanden van 2021. 

Twee adviezen

In Buitenhof van 13 februari 2022 zei Sylvana Simons dat Joris Luyendijk tot het soort mensen hoort ‘dat het vermogen mist om iets aan te nemen zonder dat ze het zelf ervaren hebben’. Bij het beleids- en bestuursapparaat van de gemeente Rotterdam is dat ook het geval en de gang van zaken rond het schip met statushouders op Feijenoord illustreert dat. Het is een patroon en het uit zich al sinds jaar en dag in de omgang van de gemeente met de wijk Feijenoord. Daarom stelde  de Wijkraad Feijenoord vorig jaar in een brief aan minister Ollongren (www.pedeng.nl/kajsa)dat Feijenoord weliswaar ‘focuswijk’ heet maar in de praktijk ‘wegkijkweg’ is.  Bestuurders en beleidsambtenaren komen doorgaans pas opdraven als hier de pleuris uitbreekt, zoals afgelopen zomer toen het met 10 schietpartijen ‘High Noon op Feijenoord’ was.

Daarom de volgende twee adviezen aan het bestuurs- en beleidsapparaat:

1. Versterk je inlevingsvermogen; 

2. Wees wat bescheidener over je eigen slagvaardigheid. Verwijder dan ook ronkende clichés als ‘opgestroopte mouwen’ en ‘niet lullen maar poetsen’ uit het beleidsvocabulaire; ze stemmen niet overeen met de werkelijkheid.

Opmerkingen over het verblijf

1. Zijn we daar wél goed genoeg voor?

De Feijenoorders zijn de beroerdste niet en willen best gastvrijheid verlenen aan mensen die tijdelijk in de wijk ondergebracht moeten worden. Dat geldt ook jegens de statushouders aan de Persoonshaven, zo is gebleken. Ik til er zelf niet zo aan dat het halsoverkop snel moest; nood breekt immers wetten.  Dus dat is wat mij betreft niet een punt. Echter, gezien het bovenstaande kon ik me niet aan het gevoel onttrekken dat, terwijl men de wijk stelselmatig links laat liggen, die voor het oplossen van dit urgente gemeentelijk probleem kennelijk wel goed genoeg is.

2. Bam bam bam

De Wijkraad Feijenoord werd voorgehouden dat, in de grootste havenstad van Europa, alleen de Persoonshaven in aanmerking kwam voor het aanmeren van dit schip. Nota bene een haven zonder walstroom en in een kwetsbare wijk. Dat blijkt dus naderhand gelogen te zijn want inmiddels liggen er vier schepen elders de stad. Het is voor mij andermaal reden om de gemeente nooit op zijn woord te vertrouwen. In de NRC van 25 november 2021 las ik dat wethouder Karremans die beslissing had genomen op basis van een soort snelkookpan-procedure die hij als ondernemer ontwikkeld had. Dat ging van ‘bam bam bam’, zo staat er. Hij had er beter nog even een nachtje over kunnen slapen. 

3. Traagstroom

Dat de stroomvoorziening uiteindelijk pas na 6 weken geregeld was zegt veel over het gebrek aan slagvaardigheid als het om iets gaat waarvan de gemeente kennelijk zelf niet de urgentie voelt. Bovendien heb ik er zelf meer achteraan gemoeten dan je redelijkerwijs van een volksvertegenwoordiger mag verwachten. Dit terwijl de gemeente de, al heel in het begin gedane, suggestie om eerst eens te kijken naar een stroomvoorziening van Stedin vlakbij het schip veronachtzaamd heeft. Ik betaal al belastinggeld voor de ambtenaren, moet ik ze dan nog aansturen ook?

4. Uitdijende organisatie

Opvallend was de grote en groeiende hoeveelheid personeel die zich inzette voor het natje en droogje, de begeleiding en de inburgering van de statushouders inzette. Voorop gesteld, het is ze zeer gegund. Maar het steekt wel af tegen de personele voorziening voor het leven en het welzijn van de bewoners van Feijenoord. Vooral op het gebied van het jeugdbeleid heeft de gemeente het stevig af laten weten, door een slordige en onachtzame omgang met iedereen die zich voor het leven en de verheffing van de jeugd inzet. Terwijl dit zo’n belangrijk speerpunt is van het Nationaal Programma Rotterdam Zuid, waar Feijenoord één van de ‘focuswijken’ van is. 

5. Klooiend leren

Burgemeester Aboutaleb stelde onlangs dat Rotterdam altijd loyaal heeft samengewerkt met de IND, het COA en andere organisaties die een taak hebben op het gebied van immigratie- en asielbeleid. En ook dat daarmee veel ervaring is opgedaan. Welnu, dat was niet te merken aan dit proces dat alle kenmerken heeft van het sociaal constructivisme waarbij men al klooiend leert. Het zou dan ook goed zijn als de ervaringen met deze casus worden verwerkt in een draaiboek.

6. Gebrek aan presentie bij de projectleiding

In de organisatie van het project is gekozen voor een projectleider ‘op afstand’ en medewerkers in de frontlinie. Dat doet denken aan de generaals uit de Eerste Wereldoorlog die zelden in de loopgraven te vinden waren maar wel beslissingen namen met vergaande gevolgen die niet genomen hadden hoeven worden. Dat geldt ook voor de trage aanpak van de stroomvoorziening aan de Persoonskade. Als je niet voelt wat de bewoners voelen ervaar je minder urgentie en dat verklaart de traagheid en slordigheden in het proces.  

7. Ruimte voor nieuwkomers

Door het verblijf van de statushouders ben ik ook nog weer eens extra bepaald bij de maatschappelijke spanningen die ontstaan als nieuwkomers met voorrang gehuisvest moeten worden. Niet de voorrang is hier het probleem maar de schaarste qua huisvesting, het gevolg van jarenlang bewust woonbeleid van de gemeente Rotterdam. Aangezien niet te verwachten valt dat de internationale onrust zal gaan verdwijnen en omdat we het de komende jaren steeds meer moeten hebben van arbeidsmigratie, is dat eens te meer reden voor een flinke aanpassing in de Woonvisie van het College. En wel één die gaat voor uitbreiding van de woningvoorraad sociale huur in plaats van krimp.

8. Hoezo ‘integratie en samenleving’?

In de WhatsApp groep van bewoners en ambtenaren en ook op andere manieren piepten met enige regelmaat uitingen op met een xenofoob en discriminerend karakter. Het is aannemelijk dat die staan voor een breder onderhuids sentiment in de wijk. Het valt deze wethouder weliswaar niet persoonlijk, maar wel politiek aan te rekenen dat zijn voorganger Bert Wijbenga dat klaarblijkelijk onderkend noch geadresseerd heeft, dit terwijl ‘integratie en samenleving’ toch in zijn portefeuille zitten. Diens motto “Relax, dit is Rotterdam” lijkt dan ook vooral een alibi geweest te zijn om weg te kijken van wat er in een wijk als Feijenoord schort aan deze kenmerken. 

Feijenoord als leerwerkplek voor het beleidsapparaat

Hoe dan ook is het mooi dat Feijenoord het leergeld betaald heeft waardoor de gemeente de huisvesting, de begeleiding en de stroomvoorziening van schepen met vluchtelingen op de andere vier plekken snel en netjes kom regelen. Te hopen valt dan ook dat bij de gemeente het besef gegroeid is dat hij van de bewoners nog wel heel op kan steken, ook op tal van andere terreinen. We zetten er graag een Feijenoord Academie voor op. Het zou ook de verdiencapaciteit van de wijk ten goede komen.