Pedagogisch Engagement

Pedagogisch Engagement

 

Voor iedereen die zich inzet voor de jeugd...                                                                                                                                                                                                                                                                     

  • Home
  • Schrijfsels
    • Nieuws
    • Columns
    • Artikelen
    • Archief
  • Wie ben ik
    • Persoonlijk
    • CV
  • Contact
Je bent hier: Home / Archief voor Nieuws

Dorp aan de rivier

juli 16, 2019 By ypeakkerman Reageer

Feijenoord: 150 jaar gemengde wijk

Robert Putnam heeft zich vergist toen hij stelde dat een gemengde wijk gepaard gaat met onderling wantrouwen (1). Dat is goed nieuws, ook in het licht van het actuele wereldgebeuren. Ware het niet dat in 2018 een rapport van de WRR uitkwam waaruit bleek dat diversiteit in een wijk wel degelijk een issue kan zijn (2). We zijn er dus nog niet uit. En dit voorjaar verscheen de integratienota van de gemeente Rotterdam die eerst en vooral oproept eens met wat meer ontspanning naar de thematiek van integratie en diversiteit te kijken (3). Misschien kunnen we nu ook eens kijken naar hoe het er op het niveau van het dagelijks leven toegaat? Daarvoor gaan we naar de ‘superdiverse’ Rotterdamse wijk Feijenoord, één vierkante kilometer in omvang, met 8200 inwoners die voor 85% van allochtone herkomst zijn.

Hand in hand
Feijenoord is al vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw een gemengde wijk. De ontwikkeling van de havengerelateerde bedrijvigheid leidde tot een flinke immigratiestroom van ongeschoolde werkkrachten uit Brabant, Limburg, Zeeland en de Zuid-Hollandse eilanden. De overheid was nog in alle opzichten nachtwakerstaat zodat het bedrijfsleven vrij spel had deze nieuwe Rotterdammers uit te buiten. De sociale en pedagogische ontwikkeling van de wijk was volledig een zaak van verzuild particulier initiatief. De Rotterdamse maatschappelijke elites gingen daarbij om strijd in de ontwikkeling van een sociale structuur waarin gezinnen op regel kwamen en kinderen hun vorming en ontwikkeling kregen. Aanvankelijk waren dat vooral de katholieken en de protestanten, naderhand ook de socialisten en liberalen. Opmerkelijk is het verhaal van Louis Gompertz, een bewogen pastoor die in ruim tien jaar de basis legde voor een bloeiende parochie met een kerk, scholen, jeugdwerk en ander initiatief dat gericht was op de kwaliteit van leven. Gompertz was ook één van de personen die van zich liet horen in een enquetecommissie over de mensonterende arbeidsomstandigheden bij de spoorwegen. Hij was bepaald geen vriend van Lodewijk Pincoffs en zag zich in zijn gelijk bevestigd toen bleek dat die de boel behoorlijk getild had.  Dat Feijenoord overigens geen rozentuin was blijkt wel uit het feit dat Gompertz altijd een geladen revolver en een grote zwarte hond bij zich had als hij er in zijn parochie op uittrok. Het sociale leven ontwikkelde zich volledig verzuild maar door de toenemende welvaart en de secularisatie waren daar een eeuw later de scherpe kantjes wel van af. En zo heeft Nederland Feijenoord leren kennen als een wijk waar in de 60er jaren ‘geluk nog heel gewoon was’.

Quaevis terra patria
De tweede immigratiegolf vanaf de 70er jaren van de vorige eeuw leidde tot een heel andere en veel complexere gemengdheid van de wijk. Deze immigranten kwamen van over de hele wereld en konden zich niet zoals hun voorgangers optrekken aan congruente maatschappelijke elites. Velen brachten de Islam mee, een godsdienst die met de westelijke wereld een veel brisantere en langere animositeit kent dan ooit tussen de katholieken en protestanten het geval was. De nieuwe Feijenoorders kennen een grote diversiteit in cultuur, taal , tradities en levensbeschouwing. De spanningen op wereldniveau laten de mensen in de wijk niet onberoerd. De overheid kreeg in de afgelopen 40 jaar geleidelijk aan meer greep op het maatschappelijk leven maar of dat bijgedragen heeft aan het opbouwen van een hechte samenleving van de nieuwe Feijenoorders valt zeer te betwijfelen. De armoede in deze wijk is aanzienlijk en zet de kwaliteit van leven van velen sterk onder druk. Op het gebied van integratie- en inburgeringsbeleid heeft de overheid in al die decennia ook niet bepaald een vaste hand gehad. Verklaart dat wellicht ook dat de schotels in de wijk gericht zijn op Istanboel, Marrakech en andere oorden van de verhalen uit duizend en één nacht? Heel de wereld is mijn vaderland, dat kunnen vele Feijenoorders Erasmus nazeggen.

Kalmte kan ons redden
Gezien die complexe gemengdheid knijpen we hier op Feijenoord al in onze handjes dat deze minderheden in een vreedzame co-existentie naast elkaar leven. Elk van de factoren die de complexiteit van deze wijk uitmaken houdt voor de kwaliteit van de onderlinge verhoudingen een risico in. Radicalisering, de gebeurtenissen in Parijs, Keulen, Brussel en Rotterdam en het vluchtelingendebat horen daarbij. Daar staat tegenover dat de Feijenoorders elkaar doorgaans wel goed weten te vinden als het gaat om de vorming en ontwikkeling van de kinderen en jongeren in de wijk. Dat zal ook liggen aan de natuurlijke aandrang van de mens tot gemeenschapsvorming en aan ieders besef dat de toekomst van deze wijk aan de jeugd is. Als we met geduld en beleid bouwen aan een wijk die ook een samenleving is en waar je je kinderen graag op wilt laten groeien, dan hebben we nog een hele eeuw om er wat van te maken. Alles is veel voor wie niet veel verwacht.

 

  1.  www.volkskrant.nl/wetenschap/gemengde-wijk-leidt-niet-tot-onderling-wantrouwen~a4185033/
  2. https://www.wrr.nl/publicaties/verkenningen/2018/05/29/de-nieuwe-verscheidenheid
  3. https://rotterdam.raadsinformatie.nl/document/7377969/1/19bb12100

Categorie: Nieuws, Pedagogisch Engagement

Erasmus houdt je scherp

augustus 31, 2017 By ypeakkerman Reageer

Erasmus had sprankelende en wervende ideeën over opvoeding en onderwijs die ons ook nu nog kunnen inspireren. Hij wist dat kinderen van nature weetgierig zijn en dat je ze al op heel jonge leeftijd dingen bij kunt brengen die mooi en behartenswaardig zijn. Spelen en willen weten hebben ze van moeder natuur meegekregen. Zeker in de vroege jeugd moet het onderwijs daarom leuk zijn, op een manier die aansluit op de spelende aard van kinderen en in een kindvriendelijke setting. Het doet mij denken aan de zo aanstekelijke benadering van het Pedagogisch Curriculum voor het Jonge Kind (1)

Erasmus schreef een brief aan een man die zelf net vader geworden was. Daarin spoorde hij hem als volgt aan: ‘Overweeg hoeveel je van je zoontje houdt, hoe veelzijdig en veeleisend een goede opvoeding is, maar ook hoe schitterend haar resultaat. Vergeet niet hoe vlot een kind alles opneemt en hoe soepel zijn geest is, hoe gemakkelijk het iets aanleert dat goed is en bij de menselijke natuur past, zeker als een vriendelijke man het spelenderwijs weet aan te brengen’.

Dit is ook de benadering van het Erasmus Experience. Het stelt iedereen, en zeker de jeugd, in de gelegenheid om op een speelse manier te ontdekken wie Erasmus was en wat zijn ideeën en opvattingen waren. Dit gaat op een interactieve manier: je kunt aan de slag met stellingen over taal, vrijheid van meningsuiting, ethiek, vrede en oorlog en over geloof. Allemaal onderwerpen die ook nu nog actueel zijn. Via een beeldscherm kun je ook in gesprek met Erasmus over die stellingen. En je krijgt een inkijkje in de kluis waarin zo’n 5000 boeken van Erasmus worden bewaard, de grootste collectie ter wereld. Een aanrader dus voor iedereen die weten wil wie Erasmus van Rotterdam was en waar hij voor stond. En wie wil dit niet?

Voor het Erasmus Experience kun je de hele week terecht op de derde verdieping van de Centrale Bibliotheek van Rotterdam. Er is ook een website zodat je ook thuis alvast veel over Erasmus te weten kunt komen.

http://erasmushoudtjescherp.n

  1. http://www.pedeng.nl/pcjk/

Categorie: Nieuws

Freddie King en het Lochems Overleg

augustus 24, 2017 By ypeakkerman Reageer

In mijn jonge jaren was ik een groot bluesliefhebber. Met een vriend had ik het plan opgevat een concert van Freddie King te bezoeken, een blueslegende die in de jaren 70 furore maakte. Het optreden zou plaatsvinden in het Lochemse openluchttheater. Mijn ouders boden spontaan aan ons daar naartoe te brengen, en pas vele jaren later begreep ik waarom dat was.

Daarvoor neem ik de lezer even terug naar een belangrijk episode uit de onderwijsgeschiedenis, toen minister Jo Cals in 1963 de Wet op het Voortgezet Onderwijs door de Tweede Kamer wist te loodsen. Een huzarenstukje dat Cals tot de succesvolste minister van onderwijs gemaakt heeft. De wet was omvangrijk omdat die niet alleen het voortgezet onderwijs regelde maar ook hele delen van het middelbaar en hoger beroepsonderwijs. Daarom hebben we het nog steeds over de Mammoetwet. Cals was een voortvarende jurist die het momentum greep en was bovendien intelligent en behendig. Want het wetsvoorstel was gecompliceerd en zat vol controversiële onderwerpen, maar Cals was zo handig om in het parlementaire debat toe te zeggen dat al die onderwerpen grondig zouden worden doorgesproken met het onderwijsveld. Daar renden ook toen al een boel spelers rond.

Toen topambtenaar Max Goote de enorme lijst aan gespreksonderwerpen overzag zei hij dat Cals gelijk had ‘en dat dit overleg natuurlijk moet gebeuren, maar hij weet niet wat hij tevoorschijn heeft geroepen. Zoek maar vast een permanent conferentieoord op’. Dat werd de Hof van Gelre in Lochem en Goote kreeg de taak dit Lochems Overleg te organiseren en te leiden. Dat geschiedde in een groot aantal conferenties in zo’n 30 werkgroepen en resulteerde in  een overgangswet waardoor de Mammoetwet in 1968 in werking kon treden. Het Lochems Overleg was uniek en werd in de loop ervan steeds meer gewaardeerd door de deelnemers. Bovendien was het nog nooit voorgekomen dan een wet zo grondig uitonderhandeld werd met degenen voor wie die bedoeld was, ook niet op andere beleidsterreinen dan onderwijs. Max Goote meende zelfs dat zoiets nergens ter wereld had plaatsgevonden.

Mijn vader was een Friese boerenzoon die zich via de kweekschool en dankzij een reeks van aktes en opleidingen geschopt had tot directeur van de Pedagogische Academie in Sneek en tot voorzitter van het grootste schoolbestuur van deze stad. Hij hoorde bij de delegatie die namens de protestants-christelijke kweekscholen aan het Lochems overleg meedeed. Als kind wist ik wel dat hij vaak naar Lochem moest maar pas decennia later, en toen hij al overleden was, begreep ik dat dit voor de befaamde Lochemse conferenties was. Dit besef deed me wat en doet dat nog steeds.

Vandaar dat we van mijn ouders een lift kregen naar Lochem; ze wilden de Hof van Gelre een keer aandoen, maar dan samen.

Het concert van Freddie King was trouwens ook memorabel.

Het bijpassende muziekfragment:

https://www.youtube.com/watch?v=kECGSlwtvfU&list=RDkECGSlwtvfU&start_radio=1&t=162

 

Bron: Knippenberg en van der Ham. Een bron van aanhoudende zorg. 75 jaar Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. Assen 1993

 

Categorie: Nieuws, Pedagogisch Engagement

Vrij onverveerd

augustus 24, 2017 By ypeakkerman Reageer

Dus zo is het volkslied in het Regeerakkoord gekomen: ‘Op school leren kinderen het Wilhelmus, inclusief de context ervan’. Nu gebeurt dat al maar het kan geen kwaad dat de overheid hier nog eens de nadruk op legt. Want we mogen in onze handen knijpen met ons volkslied. De strekking ervan is ingetogen en bescheiden, wars ook van het triomfalisme dat zoveel andere volksliederen kenmerkt. Uiteraard heeft het Wilhelmus ook grote esthetische, muzikale,  literaire en historische waarde en dat maakt het wat mij betreft tot een van de mooiste nationale volksliederen. Maar vooral, het is een emancipatielied. Het Wilhelmus hoorde tot de geuzenliederen die de Nederlandse opstand ondersteunden en heeft als nationaal volkslied velen die zuchtten onder de Bezetting troost en steun geboden. Je kunt het Wilhelmus daarom goed vergelijken met het ‘We shall overcome’ van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging en het ‘Something inside so strong’, dat de strijd tegen de Apartheid begeleidde. Door die strekking kan het ook de strijd van leraren voor betere arbeidsvoorwaarden steunen. Dat geldt trouwens ook voor de velen die zich vanuit de zorg, de politie, defensie en andere sectoren voor de publieke zaak inzetten en die bestuur en beleid ervaren als een ‘tyrannie die hen ’t hert doorwondt’.

Overigens is het Wilhelmus pas in de 30er jaren van de vorige eeuw nationaal volkslied geworden. De toenmalige regering gaf er blijk van de tekenen des tijds te verstaan, want anders zaten we nog steeds met het “Wien Neerlands bloed door d’aderen stroomt”, een lied dat wel heel onwelriekend geurt naar bloed en bodem. Dat liefhebbers van rechts nationaal vlagvertoon zich het Wilhelmus hebben toegeëigend is daarom onterecht en ongepast. Maar dit wordt ook in de hand gewerkt door weldenkend Nederland dat zich kennelijk te goed voelt voor het Wilhelmus en de linkse kerk die verzuimt het in zijn liturgie op te nemen. En leraren zouden echt beter kunnen weten, zeker als ze alle coupletten eens tot zich namen.

Een kans voor open doel dus, deze aansporing van het Kabinet. Laten leraren onze jeugd ervan doordringen wat de emancipatoire betekenis van het Wilhelmus is. Maak het van vreemde smetten vrij, meesters en juffen van Nederland!

 

Het bijpassende muziekfragment

Categorie: Nieuws, Pedagogisch Engagement

Smartphones

augustus 23, 2017 By ypeakkerman Reageer

Als je vroeger op voetbal zat moest je van tevoren altijd even checken of de wedstrijd door zou gaan; de staat van het veld of de weersomstandigheden konden immers aanleiding zijn de wedstijd af te lasten. Daarvoor kon je terecht bij een kastje dat ergens op een centrale plek in je dorp of stad hing. Er zat een glazen venster voor waarachter je de recentste mededelingen kon lezen. Die werden doorgaans met punaises bevestigd.

Die tijd ligt ver achter ons. De communicatie tussen de sportverenigingen en zijn leden gaat veel meer digitaal. En dat geldt niet alleen voor de sport, maar ook voor jeugdverenigingen, de scouting en de amateurkunstbeoefeing. En uiteraard de scholen. Dit gaat overwegend met smartphones en is voor de jeugd een volstrekt normale aangelegenheid.

Natuurlijk is er discussie mogelijk over de wenselijkheid hiervan, zeker ook als het gaat om de vraag naar het gebruik van smartphones in de klas en als leermiddel. Maar is het kies die discussie aan te zwengelen nu zo’n 1000 Haagse kinderen uit minder fortuinlijke milieus een smartphone krijgen? Mogen deze kinderen niet net als hun leeftijdsgenoten volop deelnemen aan het digitale verkeer met de school? Dat de goegemeente dit initiatief aangrijpt om de smartphonediscussie als zodanig aan te zwengelen illustreert dat de maatschappelijke tweedeling bestaat.

Categorie: Nieuws, Pedagogisch Engagement

De jeugd in achterstandswijken wordt vierdubbel gepakt

november 12, 2015 By ypeakkerman Reageer

De opmerkingen van John Hattie (Trouw, 12 november 2015) over het Nederlandse onderwijs zijn behartenswaardig en zetten aan tot grondige reflectie op ons onderwijssysteem en op de selectiemechanismen die slecht uitpakken voor de jeugd die van ver moet komen. Echter, de oorzaken voor en de remedie voor achterstand is niet alleen een kwesite van onderwijs, maar heeft te maken met de ontwikkelingsgerichtheid van de hele omgeving waarin kinderen en jongeren opgroeien. Twee voorbeelden.

1. Jongeren in gegoede wijken hebben een veel beter toekomstperspectief in onderwijs, werk en leven dan hun leeftijdgenoten in achterstandswijken. Niet de verschillen in onderwijskwaliteit zijn daarvoor bepalend, maar de algehele pedagogische en educatieve kwaliteit van de omgeving waar kinderen en jongeren zich bewegen en door alles wat ze thuis in en in hun vrije tijd meemaken; van de allervroegste leeftijd totdat ze de jaren des onderscheids hebben bereikt. Scholen roeien in deze wijken met de stroom mee.

2. Taalachterstanden die kinderen in de vroege leeftijd oplopen werken de hele schoolloopbaan door, zo is bekend; dit illustreert dat onderwijs hier veel minder klaarmaakt dan doorgaans wordt aangenomen, en dat het eerder de thuissituatie is die hier het verschil maakt. Hier wreekt zich het feit dat het inburgeringsbeleid de laatste jaren teruggebracht is tot een zoek-het-maar-uit benadering en daar heeft iedereen die zich inzet voor de jeugd last van.

 

De jeugd in achterstandwijken is de klos. En de samenleving evenzeer. 

Natuurlijk doet de school ertoe maar hij maakt niet het verschil. Dat is een zaak van de hele community waarin kinderen en jongeren opgroeien. De tragiek is daarom dat de jeugd in achterstandswijken. Door een onderwijssysteem dat voor hen onvoldoende werkt. Door het ontbreken van inburgeringsbeleid waardoor hun ouders onvoldoende toegerust zijn voor de rol die redelijkerwijs van hen verwacht mag worden. Door de kortingen op achterstandsgeld waardoor scholen in deze wijken minder armslag krijgen voor hun belangrijke werk. En door de bezuinigingen op het gemeentefonds die zonder twijfel zullen leiden tot een verminderde financiële inzet van de gemeenten op andere disciplines die zo belangrijk zijn voor de ontwikkeling van de jeugd: zoals opvoedondersteuning, babyzorg, kinderopvang, muziek en jeugdtheater, sport, de bieb, jeugdwelzijn, jongerenwerk, jeugd- en gezondheidszorg. Dit alles gaat ons en de komende generaties nog flink opbreken.

Categorie: Nieuws, Pedagogisch Engagement

Er kan soms meer dan je denkt

oktober 19, 2015 By ypeakkerman Reageer

Jeugdzorg, wees alert en zoek de grens op. Aldus een oproep van het Amsterdamse VVD Raadslid Samira Bouchibti in het Parool van 16 oktober. samiraHierbij een reactie.

 

In één van de achterstandswijken van Rotterdam Zuid woont een jongen van zo’n 13 jaar die het zowel thuis als op school niet kan vinden. Deze jongen, laten we hem Ahmed noemen, krijgt niet bepaald ouderlijke liefde en is inmiddels op drie scholen geweigerd omdat hij zich op school agressief pleegt te gedragen. Het wijkteam doet zijn best hem alsnog te plaatsen maar boekt tot op heden geen resultaat; maar dan nog is het zeer de vraag of deze jongen echt goed af is als hij op een school toegelaten wordt.

Nu is er in de wijk ook een sportvereniging en daar heeft Ahmed het erg naar de zin. Hij is er actief, traint de kleintjes, ruimt op en wat al niet. Hij voelt zich daar thuis omdat de mensen die de club leiden hem toegewijd zijn en desnoods op huisbezoek gaan om hem erbij te houden. Want hij schaamt zich soms zo dat hij ook niet meer naar de club durft. Maar hier ondervindt hij de liefde, de waardering en de activiteiten die zijn zelfwaardering en -vertrouwen sterken, de basis toch voor ieders kwaliteit van leven en voor verdere ontwikkeling in het onderwijs en in de samenleving. En anders dan op school vertoont hij er totaal geen agressief gedrag.

Ik wil hiermee illustreren dat het vaker dan nodig vastloopt als de jeugdhulpverlening zich uitsluitend op zijn eigen voorzieningen of op de school richt. Het vindgebied is groter; als je weet dat er in een wijk als deze meer liefdevolle en toegewijde mensen zijn, dan heeft een kind ook een grotere kans om zo iemand te vinden dan wanneer je je uitsluitend op de gebruikelijke hulpverlening richt. Dat is in deze wijk het geval en dat geldt ongetwijfeld elders eveneens, in Rotterdam, Amsterdam of waar ook.

Dit voorbeeld laat zien dat de pedagogische civil society wel degelijk iets vermag. Hebben we daarmee het paradijs op aarde en een oplossing voor elk kind dat in de verdrukking zit? Erg waarschijnlijk is dat niet. Maar als je als hulpverlener beter om je heen kijkt dan is het repertoire aan oplossingsmogelijkheden groter en gevarieerder dan je denkt. Dan mag je niet slechts tot de grens gaan maar wordt je uitgedaagd tot grenzeloosheid.

 

 

Categorie: Nieuws, Pedagogisch Engagement

Erasmust!

september 16, 2015 By ypeakkerman Reageer

Dit is een must voor de velen die iets hebben met Erasmus en/of met oude muziek. En een aanrader voor de weinigen bij wie dat niet het geval is.

Op woensdag 28 oktober wordt om 19.30 uur in de Rotterdamse Laurenskerk het Erasmusproject van Jordi Savall uitgevoerd. Hij doet dit samen met zijn ensembles La Capella Reial de Catalunya en Hespèrion XXI. Het programma bestaat uit westerse, Turkse, Arabische en sefardische muziek uit Erasmus’ tijd. En er is ‘spoken word’ uit de teksten van Erasmus en enkele van zijn tijdgenoten. Daarvoor zullen Loes Luca , Peter Blok, Porgy Franssen en leerlingen van het Erasmiaans Gymnasium aantreden. Het concert is het prominentste onderdeel van een breder scala aan activiteiten op 28 oktober, de dag dat de grote Europese filosoof en humanist in Rotterdam geboren werd.

Jordi Savall                                                                                                                            HesperionXXI

De gambist Jordi Isavall hoort tot de absolute wereldtop van het oude muziek circuit. Samen met zijn ensembles heeft hij een enorm oeuvre opgebouwd. Bijgaande link bevat een video waarin hij vertelt wie hij is en wat zijn beweegreden waren voor dit Erasmusproject.

http://cobra.canvas.be/cm/cobra/muziek/1.1528119

Turbulente tijden

Erasmus leefde in een tijd die net zo turbulent was als nu. Globalisering, oorlogen en mensen ‘on the move’, ingrijpende nationale en economische wendingen en vooral religieuze onenigheid, heel veel religieuze onenigheid. De Turken bezetten na de val van Constintinopel in 1453 zowat de hele Balkan. De Moren in Spanje hingen nog in de touwen nadat in 1492 de Reconquista voltooid was. In de Christelijke wereld stonden de katholieken en de protestanten elkaar naar het leven. En de joden hadden het al helemaal te verduren. Te midden van dit alles bewaarde Erasmus een doordachte en erudiete instelling van nuchterheid, vrede, relativering en humor. Dat blijkt uit de enorme hoeveelheid geschriften die hij nagelaten heeft, zoals op het gebied van opvoeding, onderwijs en burgerschap zoloft weight gain.Heel de aarde Die werken in de tegenwoordige tijd nog door. Vooral zijn Lof der Zotheid spreekt nog steeds tot de verbeelding van velen. Erasmus inzichten zijn dan ook nog steeds heel actueel, voor de wereld, voor Nederland en voor Rotterdam, de stad waar Erasmus zijn vroegste en belangrijkste levensfase heeft doorgemaakt.

 

Voor meer informatie en kaartverkoop

http://www.dedoelen.nl/nl/concerten/agenda/5982/jordi_savall_ensembles/erasmus_was_hier/

Categorie: Nieuws, Pedagogisch Engagement

Sissende jongens

september 14, 2015 By ypeakkerman Reageer

In het Rotterdamse debat over de sissende jongens wordt een valse tegenstelling gecreëerd tussen opvoeding en een strenge aanpak met behulp van de Algemene Politieverordening. Natuurlijk is opvoeding van groot belang en er zijn vast meer mogelijkheden om dit onacceptabele verschijnsel te voorkomen en te bestrijden. Maar repressie heeft evenzeer merites; je leert ook goed gedrag als je daartoe verplicht wordt.download ARQ 2016 movie now

Maar helpt het misschien ook als de door het AD geportretteerde Helden van het Onderwijs zich op dit front meer laten gelden? Helpt het ook als vaders zoals Hoessein Lahoucine (AD 12/9) elk weekend naar de Afrikaandertuin gaan om hun kinderen vertrouwd te maken met de schoonheid van de natuur? En helpt het als het Ineke Struijk lukt om in het onderwijs meer ruimte te krijgen voor zingeving en levensbeschouwing (AD 12/9)? Al deze initiatieven verdienen een serieuze verkenning want de aanpak van dit vraagstuk is er niet één voor een ‘one trick pony’.

Andree van Es, ex-wethouder van Amsterdan heeft ooit gepleit voor meer hoffelijkheid op straat. Dit is een zaak van lange adem dat een breed en divers repertoire aan initiatieven en maatregelen vergt. Is het niet iets voor de Hogeschool van Rotterdam om hierover een even bruikbaar als wetenschappelijk Showbox Download onderbouwd advies op te stellen?Movie A Dog’s Purpose (2017)

Meisjes horen zich niet bedreigd en beledigd voelen door groepjes jongens, maar zich door hen juist veilig en beschermd weten. Dat is de norm. Hoffelijkheid is voor Rotterdam bij uitstek een kenmerk waarin de stad zich zou moeten onderscheiden. We zijn per slot van rekening toch allemaal inwoners van de stad van Erasmus?Watch Full Movie Online Streaming Online and Download?

Categorie: Nieuws, Pedagogisch Engagement

Werken als een paard

augustus 15, 2015 By ypeakkerman Reageer

Een prachtig initiatief om kinderen met autisme te laten paardrijden. Het gebeurt in Rotterdam in het kader van de vakantieschool; een dag in de week zijn de kinderen in de manege te vinden, en de ambitie is om volgend jaar zoveel mogelijk van deze kinderen te laten participeren.

Zie http://www.rijnmond.nl/nieuws/11-08-2015/paarden-veranderen-levens-autistische-kinderen

Ik gun het ieder kind van harte, zo’n ervaring. Zeker voor deze categorie kinderen is het ook heel goed.  Alleen, waarom moet deze activiteit per se onder de noemer school vallen? Er zijn immers vele kinderen die in hun vrije tijd paardrijden, maar dan heet het niet school, maar sport, paardrijden of –nou vooruit dan– les. Bovendien, er vinden in de vakantietijd allerlei jeugdactiviteiten plaats die net als paardrijden een sterk pedagogisch en educatief karakter dragen, maar echter niet het predicaat school of onderwijs meekrijgen. Zo biedt TOS kinderen de mogelijkheid om in Friesland te gaan zeilen of te overnachten op de SS Rotterdam. Vanuit het jeugdwelzijn en het sociaal-cultureel werk worden knutselactiviteiten aangeboden, huttenbouwen of speurtochten door de wijk. Allerlei activiteiten die kinderen en jongeren helpen hun creativiteit te ontwikkelen, sociale vaardigheden te leren, nieuwe werelden te verkennen en mooie herinneringen op te doen. Trouwens, ook sportverenigingen, buurthuizen, speeltuinen en de ‘ groene pedagogen’ zetten in de vakantiemaanden hun beste beentje voor om van de ‘summer gap’ een ‘summer leap’ te maken. Mooie activiteiten die ook intrinsieke waarde hebben; ze hebben niet alleen ‘nut voor later’ maar ook ‘zin voor nu’.

Pedagogische pikorde

Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat dit soort activiteiten hoger wordt aangeslagen als je er de aanduiding ‘school’ aan verbindt. Alsof er een soort pedagogische en educatieve pikorde bestaat waarin het onderwijs de toppositie inneemt, en alles wat overigens in de vrije tijd van de jeugd wordt ondernomen een lagere status heeft. Maakt dat iets uit? Voor de kinderen niet maar voor de organisaties wel. Want activiteiten die in het frame ‘onderwijs’ of ‘school’  passen profiteren van een gunstiger en duurzamer financieringsklimaat dan de activiteiten die buiten dat kader plaatsvinden. Die moeten het vooral hebben van het subsidiecircuit.

Een illustratie daarvan is dat de gemeente Rotterdam vorig jaar besloot te stoppen met de lange traditie van het Jeugdvakantieland in Ahoy, ‘omdat er al genoeg van deze activiteiten bestaan’. Dat is net zoiets als stoppen met de bouw van nieuwe wolkenkrabbers omdat daar in Rotterdam al zoveel van zijn. Gelukkig denken anderen daar anders over: het Jeugdvakantieland, toch het grootste speelparadijs van Nederland, is dankzij de inzet van een evenementenbureau uit Heerjansdam en die van een groep investeerders weer ‘alive and kicking’.

Eerlijk vergelijken

Zou het misschien een idee zijn als de gemeente eens wat grondiger gaat onderzoeken wat de merites zijn van alle vakantie-initiaitieven voor de ontwikkeling van de Rotterdamse jeugd zodat we die ook veel beter op waarde kunnen schatten? Zeker als je dit afzet tegen de – hopenlijk theoretische- mogelijkheid dat er in de vakantie helemaal niets voor deze kinderen ondernomen wordt, moet dit toch moedgevende resultaten opleveren voor iedereen die zich in de vakantieperiode voor de jeugd inzet? Zulk onderzoek verleent bovendien aan de uitwerking van het Rotterdamse jeugdbeleid een goede kennisbasis.

En of het nu vakantieschool heet, jeugdwelzijn, sport, kunstbeoefening of anderszins, laten we er met zijn allen alles aan doen om de jeugd van Rotterdam in het zadel te helpen.

paardrijden zomer in Kirchberg

 

Categorie: Nieuws

  • 1
  • 2
  • Volgende pagina »

Contact?

Bel of mail mij, dan trakteer ik op een goede kop koffie.

06 55 10 76 37 
Ype@pedeng.nl

 Goed kop koffie

Gerelateerde artikelen

  • Aanhoudende Zorg
  • Broken Dreams
  • Dorp aan de rivier

Archief

  • november 2019 (1)
  • juli 2019 (2)
  • november 2017 (1)
  • oktober 2017 (1)
  • september 2017 (2)
  • augustus 2017 (5)
  • oktober 2016 (1)
  • maart 2016 (1)
  • februari 2016 (2)
  • januari 2016 (1)
  • november 2015 (1)
  • oktober 2015 (2)
  • september 2015 (4)
  • augustus 2015 (1)
  • juli 2015 (2)
  • september 2014 (1)
  • juli 2014 (2)
  • juni 2014 (6)
  • We gebruiken cookies op deze website
  • akkoord
  • niet akkoord

Neem contact op

Ype@pedeng.nl
06 55 10 76 37

 of gebruik het contactformulier

Open Google Maps Widget settings to configure the Google Maps API key. The map can't work without it. This is a Google's rule that all sites must follow.

Ype Akkerman

Wie ben ik

Met Pedagogisch Engagement wil ik bevorderen dat mensen die zich inzetten voor kinderen en jongeren meer waardering krijgen voor die inzet, meer gezamenlijk optrekken en als collectief een sterk pedagogisch vakmanschap aan de dag leggen. Kinderen … Lees verder

Copyright Femke Akkerman