Pedagogisch Engagement

Pedagogisch Engagement

 

Voor iedereen die zich inzet voor de jeugd...                                                                                                                                                                                                                                                                     

  • Home
  • Schrijfsels
    • Nieuws
    • Columns
    • Artikelen
    • Archief
  • Wie ben ik
    • Persoonlijk
    • CV
  • Contact
Je bent hier: Home / Archief voor Nieuws

Zet Pastors onder curatele

april 12, 2022 By ypeakkerman Reageer

Hypocrisie is de knieval die de duivel maakt voor de deugd, aldus de filosofe Susan Neimann. Na aanhoudende kritiek op de gebrekkige burgerdemocratie op Rotterdam Zuid en de dramatisch lage opkomst bij de laatste verkiezingen zal Marco Pastors gedacht hebben toch maar eens wat consessies te doen op zijn autocratische werkstijl. Bovendien is er een momentum, want na 10 jaar NPRZ is het tijd om de balans op te maken van dit 20-jarige nationale programma. Maar liever niet al te grondig want onbevangen onderzoek en vreemde ogen die dwingen zouden de veronderstellingen van de Stem des Volks maar geweld aandoen. Het gevolg is een slecht voorbereide burgerraadpleging, op een uiterst ongelukkig moment en met een volstrekt gebrek aan informatievoorziening aan de volksvertegenwoordigers in de Gebiedscommissies en Wijkraden op Zuid. Dit deugt dus van geen kant, zoals ik hieronder betoog in deze berichten aan het College, het NPRZ-bestuur en de Gemeenteraad (11 april 2022). 

Inmiddels is deze Burgertop afgezegd, wegens te weinig aanmeldingen. Dat heeft Marco Pastors gemeld in een brief aan de Raad van 6 mei jl. (1). Die gaf mij aanleiding tot deze oproep aan de Gemeenteraad.

 

Mail van 10 mei 2021

Onderwerp: Zet Pastors onder curatele

Fractievoorzitters van de Rotterdamse gemeenteraad!

De Griffie adviseert u om deze brief van het NPRZ voor kennisgeving aan te nemen. Zie (1)

Mag ik u daarentegen aansporen deze brief wél te agenderen, en dan voor de Actualiteitenraad van donderdag 12 mei? En daar dan ook de onderstaande mail te betrekken die ik u op 11 april jl. gestuurd heb?

Want u moet dit niet zo maar laten passeren, zo meen ik. Het NPRZ-beleid van de afgelopen 10 jaar is ver beneden de maat, er is een ernstig democratisch tekort en de opkomstcijfers van de laatste gemeenteraadsverkiezingen op Zuid zijn beschamend laag. Deze brief van Pastors getuigt echter niet van enig besef van urgentie. Mogen de 200.000 burgers op Zuid, en zeker die van de focuswijken van het NPRZ, er nu eens op vertrouwen dat u hier als volksvertegenwoordiging echt voor hen opkomt? Door niet alleen uw tanden te laten zien, maar om ook eens door te bijten?

De mail hieronder bevat hele concrete voorstellen. Ze bieden ook voldoende stof voor een indringende en kritische bevraging over de minimalistische manier waarop de tussentijdse evaluatie plaatsvindt van het NPRZ.

Aanvullend stel ik voor dat u als Raad zelf een hoorzitting over het NPRZ organiseert, voor bewoners, werkers van de dagelijkse praktijk en experts. Want grossiert Pastors al in beleidsfalen, ook de burgerdemocratie is bij hem niet in goede handen, zo mag toch voor iedereen duidelijk zijn. 

Rotterdam Zuid is te kostbaar en te precair om aan Pastors over te laten; als hoogste bestuurlijke orgaan van deze stad hoort ú hier uw verantwoordelijkheid te nemen. Neem zelf het heft in handen, geachte volksvertegenwoordiging, en zet Pastors desnoods onder curatele!

Groet,

Ype Akkerman

Vrije burger van Rotterdam

Trotse bewoner van Feijenoord

(1) https://gemeenteraad.rotterdam.nl/Reports/Item/54a22178-8010-40f0-86ff-3ba699f03d62

 

Mail van 11 april 2022

Onderwerp: het houdt niet op, niet vandaag

Aan:

Het College van B&W Rotterdam,

Het bestuur van het NPRZ,

De Gemeenteraad van Rotterdam, met het verzoek:

  1. Deze melding zo snel mogelijk bij het College aan te kaarten.
  2. Het College te vragen om een heldere en logische planning van de Burgertop, de Midterm Review en de onderhandelingen over de nieuwe Regiodeal. Inclusief een planning voor de consultatie van de Wijkraden op Zuid over deze onderwerpen.
  3. Met tevens het verzoek aan het College de Wijkraden zo snel mogelijk te informeren over de nota Menskracht op Zuid en de uitvoering van de motie ‘Van Zuid Voor Zuid’.

Dames en heren,

Op het gevaar als een kniesoor over te komen met deze reactie op de huidige burgerraadpleging over het NPRZ, deze procedure deugt van geen kant. Dat licht ik hieronder toe.

1. Onverhoeds voorbereidende gesprekken

Via twitter kwam ik erachter dat er online gesprekken zouden zijn ter voorbereiding op een Burgertop. Dat die op 15 mei zou plaatsvinden bleek pas tijdens zo’n gesprek waaraan ik deelnam. Marco Pastors, alias de Stem des Volks, meldde me desgevraagd dat de Gebiedscommissies en Wijkraden van Zuid geïnformeerd noch geraadpleegd zijn over deze procedure, want hij wilde pas met de nieuwe Wijkraden een start maken. Dat komt mij voor als minachting van de bestuurscommissies van Zuid die na vier jaar noeste arbeid net hun werk hebben afgerond.

2. Gebiedscommissies en Wijkraden op Zuid zijn bewust omzeild

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de bestuurscommissies van Zuid bewust onkundig gehouden zijn van deze procedure, vanuit de vrees van bemoeienis of kritisch commentaar vanuit deze inmiddels goed ingevoerde en gelouterde volksvertegenwoordigers. De Burgertop vindt bovendien plaats op 15 mei. Dat is een datum waarop de nieuwe Wijkraadsleden hooguit hebben kunnen snuffelen aan elkaar en dus gemakkelijk kunnen worden gepasseerd en voor voldongen feiten worden gesteld. Is dat de manier om met je volksvertegenwoordiging om te gaan? En de burgemeester en de minister van BZK zich maar het hoofd breken over de lage opkomst bij de recente verkiezingen.

3. Burgertop in september is beter.

Dat er een Burgertop plaatsvindt is natuurlijk prima. Ik heb er vorig jaar april zelf voor gepleit bij het College en het NPRZ, maar dan nadrukkelijk  in het eerste kwartaal van 2022. Zodat zo’n Top een rol kan spelen bij de verkiezingen, doordat kandidaten voor de Gemeenteraad en de Wijkraden er hun ideeën m.b.t. Zuid kunnen presenteren. Het had ook de opkomst positief kunnen beïnvloeden. De huidige datum is wel heel ongelukkig en kan beter worden verplaatst naar september. Dan is er waarschijnlijk een nieuw College en kunnen de wijkraden de bewoners prepareren. En dat gaat uiteraard beter als ze bovendien worden geraadpleegd over de aanloop naar deze Burgertop.

4. Magere Midterm Review

Via verschillende kanalen begreep ik dat er een Midterm Review plaats zou vinden, maar dat is vooral toeval. Want de opzet ervan is nooit aan de bestuurscommissies van Zuid voorgelegd, zelfs niet ter informatie. Ik krijg ook de indruk dat deze MTR erg minimalistisch wordt aangepakt; de Stem des Volks spreekt inmiddels van een ‘thermometer’. Ik zou toch verwachten dat er in het kader van zo’n MTR een onbevangen en deugdelijke wetenschappelijke reflectie plaatsvindt op de resultaten van de afgelopen 10 jaar. Dat daarnaast ook enige afstand wordt genomen om te kijken of de oorspronkelijke analyse van Deetman en Mans nog actueel is. En dat op basis daarvan ook de vraag aan de orde is of het huidige ontwerp nog geschikt is voor de komende 10 jaar. Dit alles om van te leren en met het oog op een goede en gedragen aanpak voor het vervolg, wat voor een programma van 20 jaar met een nationale status toch geen overbodige luxe is. Helaas, niets van dit al. Dit terwijl het NPRZ alom wordt gepromoot als ‘lichtend voorbeeld’. En dit terwijl het College al die tijd met de wijwaterkwast door de stad liep om Wijk aan Zet aan de man te brengen. Het ‘ja zeggen, nee doen’ wordt hier wel heel opzichtig geëtaleerd

5. Menskracht op Zuid gaat voorbij aan de burgers

Of is de nota Menskracht op Zuid het resultaat van zo’n reflectie? Dan is dat wel erg kort door de bocht. En waarom is die nota niet ook ter consultatie voorgelegd aan de bestuurscommissies van Zuid? Ze zijn er zelfs niet eens over geïnformeerd!

6. Hoezo Van Zuid voor Zuid?

Wel is bij de Raadsbehandeling van deze nota de motie ‘Van Zuid Voor Zuid’ aangenomen die een flinke correctie zou kunnen betekenen op het ondemocratische karakter van het NPRZ. Maar zelfs die motie heeft het NPRZ of het College niet op het idee gebracht de bestuurscommissies alsnog actief te informeren over de ideeën en plannen voor de komende 10 jaar. Laat staan de burgers van Zuid.

7. Een ernstig democratisch tekort

Deze procedure deugt dus van geen kant en illustreert voor de zoveelste keer het ernstige democratisch tekort van het NPRZ. Het heeft er niet alle schijn van, maar is het evident dat de Stem des  Volks nog steeds doet wat hem belieft. En dat hij zich een beetje door dit momentum voor een gedegen evaluatie heen wil glibberen.

Het zal nooit wennen. En dat is maar goed ook.

 

Ype Akkerman

Vrije burger van Rotterdam

Trotse bewoner van Feijenoord

Categorie: archief, Nieuws, Pedagogisch Engagement

Kansen op vorming

februari 14, 2022 By ypeakkerman Reageer

Hand in hand voor kansen op vorming

Mensen worden niet geboren maar gevormd, aldus Erasmus. Als je dus voor een dubbeltje geboren wordt kun je wel degelijk een kwartje worden. En ook dat je menswording vooral bepaald wordt door de invloeden van iedereen in jouw omgeving. Die vorming gaat over alles wat je voluit tot mens maakt: qua zelfbeeld, sociaal, burgerschap, kennis, taal, rekenen, artistiek, sportief, professioneel, hulpvaardig, omgaan met teleurstellingen, samenwerken, discipline, hoffelijkheid, inlevingsvermogen, ‘eerbied voor grijze haren’, respect voor de natuur en deugdzaamheid. Kortom, alles wat we onze kinderen toewensen en waarmee we ze toe willen rusten. Zodat ze uit kunnen groeien tot mensen aan wie de toekomst van de wijken, de stad, het land en de planeet met een gerust hart kunnen toevertrouwen. En waarbij ze ook als persoon tot hun bestemming mogen komen. Want het is zoals Erasmus stelt: ‘de belangrijkste voorwaarde voor geluk is dat je wilt worden wat je bent’.

Die vorming wordt veel Rotterdamse kinderen onthouden. Dat is omdat hun ouders in een permanente bestaansonzekerheid verkeren, slecht behuisd zijn en worden gediscrimineerd, wat funest is voor het zelfbeeld en de ontwikkeling van de jeugd. Verder omdat er een ernstig gebrek is aan vormende vrijetijdsbesteding in sport, cultuur en natuur. Ook omdat wijken als los zand aan elkaar hangen zodat jongeren gemakkelijk tussen de wal en het schip terechtkomen en criminaliteit gedijt. En omdat de jeugd het moet hebben van scholen waar burn-out en een groeiend lerarentekort domineren. Want de scholen worden eenzijdig verantwoordelijk worden gehouden voor de schoolprestaties van de jeugd en dat is zeer onterecht. Is dit alles geen regelrechte schande voor de stad waar Erasmus, de grootste zoon van Rotterdam, geboren is en zijn eerste 1000 dagen heeft doorgebracht? En die ons zo rijk voorzien heeft van inspiratie en wijsheid voor de praktijk van opvoeding en vorming?

Dit tekort aan kansen op vorming is trouwens niet voorbehouden aan kinderen in aandachtswijken. Want neem de wijk Kralingen, waar sprake is van een tsunami van studenten die zoveel overlast veroorzaken dat de oorspronkelijke bevolking wegtrekt. Met recht een schoolvoorbeeld van gettovorming die ook reden is tot zorg over het moreel kompas van onze toekomstige leiders. Hier slaat Erasmus de spijker op de kop als hij stelt dat ‘kennis oneindig veel voordelen biedt, maar meer kwaad dan goed doet als die niet ten dienste wordt gesteld aan deugdzaamheid’. Wie opgroeit met het idee dat ‘succes een keuze’ is en Nederland een ‘onwijs gaaf’ land wordt opgezadeld met een verwrongen wereldbeeld. 

Het Rotterdamse jeugdbeleid maakt het eerder erger dan beter. Want dat is niet gebaseerd op liefde voor de Rotterdamse jeugd en op een authentiek verlangen die in alle opzichten uit de verf te laten komen. Maar om ‘hoger op de goede lijstjes’ te komen, een krachtpatserig imago van ‘opgestroopte mouwen’ te cultiveren en zich in talkshows op de borst te kloppen. De bestuurders en ambtenaren geloven heilig in de mythe van ‘onderwijs emancipatiemotor’ (1) waardoor leraren dweilen waar de beleidsmakers de kraan openlaten van armoede, slechte behuizing, discriminatie, een ernstig tekort aan vormende vrijetijdsbesteding en segregerende wijken. Verder zwelgen deze wereldvreemde technocraten nog steeds in het oubollige en contraproductieve new public management met zijn ‘targets’, ‘prestatie-indicatoren’ en ‘scherpe afspraken’ die de intrinsieke motivatie van de praktijkpedagogen ernstig ondermijnen en de uitoefening van hun vak onnodig stroef maken. Ze stoppen belastinggeld toe aan organisaties die niet leveren en onthouden dat aan organisaties bij wie dat wel het geval is (2). Is Rotterdam al een arme stad, de echte armoede zit ‘m in het beleidsdenken van deze potentaatjes van Pyongyang aan de Maas. Die ook krokodillentranen plengen over het gapende lerarentekort, de toenemende jeugdproblematiek en de lage opkomst bij de verkiezingen, maar niet willen beseffen dat dit goeddeels hun eigen schuld is.

Wat dan wel? Dat is het volgende.

  1. Bestaanszekerheid door een toereikende en stabiele financiële positie. Zodat ouders de gemoedsrust en de tijd hebben die de basis vormt voor een goede opvoeding. En meer ruimte hebben om te werken aan hun eigen vorming door maatschappelijke participatie en scholing. 
  2. Betaalbare woningen die ruimte bieden voor spel, hobby’s, huiswerk, studie en een ongestoorde nachtrust. Kortom een thuis.
  3. Wijken waarin het wemelt van de goede mensen van de dagelijkse praktijk die elk vanuit hun eigen metier hun beste beentje voorzetten. Eerst en vooral de ouders. En verder iedereen die zich inzet voor ‘vorming buitenshuis’: in de geboortezorg, de kinderopvang, het onderwijs, de sport, de cultuur, de natuur, jongerenwerk, jeugdhulpverlening, wijkpolitie en in de (leer)bedrijven. Vrijwillig en beroepsmatig. 
  4. Villages to raise a child, waarin iedereen de vorming van de jeugd als een gezamenlijke opdracht ziet. In een vriendelijke wijkgemeenschap waarin elk kind zich geliefd weet om wie die is en wordt uitgedaagd op wat die kan. 24 uur per dag, 7 dagen in de week en alle weken van het jaar. 

Ouders, vrijwilligers en professionals, het zijn de mensen van de dagelijkse praktijk die het verschil maken voor de jeugd. Deze Onmisbaren verdienen dan ook een aanzienlijk betere bejegening dan wat ze nu krijgen; de rode loper moet voor hen uitgaan. Laat het beleid dan ook eerst en vooral uitgaan van deze ontroerende aansporing van Erasmus, die gedrenkt is in de taal der liefde. ‘Overweeg hoeveel we van onze kinderen houden, hoe veelzijdig en veeleisend een goede opvoeding is, maar ook hoe schitterend haar resultaat. Vergeet niet hoe vlot een kind alles opneemt en hoe soepel zijn geest is, hoe gemakkelijk het iets aanleert dat goed is en bij de menselijke natuur past, zeker als vriendelijke, deskundige mensen het spelenderwijs weten aan te brengen’.

 

  1. Meer hierover in www.pedeng.nl/verheffing
  2. Lees Vers Beton over de zomerscholen (november 2021) en de NRC over Humanitas (11 februari 2022)

Categorie: archief, Columns, Nieuws, Pedagogisch Engagement

De klok heit

februari 11, 2022 By ypeakkerman Reageer

Klokkenluidersmelding misstanden Humanitas

Geachte wethouders Eskes en Van Gils,

Forse datalekken van Burgerservicenummers en NAW-gegevens van bewoners en met betrekking tot salariëring van personeel; verkeerd informeren van de gemeente als opdrachtgever over behaalde resultaten en lopende projecten; het stopzetten van uitvoering van (deel)opdrachten t.b.v. KPI’s zonder de gemeente hierover te informeren; schofferen van ambtenaren en sociaal maatschappelijke organisaties in besloten groepsapps; dreigen en intimideren van personeel en huurders van ruimten in de Huizen van de Wijk. 

Het is maar een kleine greep uit de misstanden bij welzijnsaanbieder Humanitas die me uit betrouwbare bron is aangereikt. Beschouwt u het als een klokkenluidersmelding. Want weliswaar heeft de Gemeenteraad in 2019 een motie aangenomen waarbij wethouder Sven de Langen aangespoord is een vertrouwenspersoon aan te wijzen voor dit soort signalen, die is bij mijn weten niet uitgevoerd. Er zijn getuigen die deze bevindingen kunnen bevestigen maar die willen zich om alleszins plausibele redenen niet melden. Tenzij vertrouwelijk, maar dan bij een onafhankelijke en terzake bevoegde instantie. Voor hen is van essentieel belang dat van te voren duidelijk is welke procedures en protocollen er gelden rondom klachten. Daarom neem ik het via deze aangetekende brief voor hen op. 

Mijn dringende verzoek is deze bevindingen tot op de bodem uit te laten zoeken, want ze liegen er niet om. Om het beeld wat meer te completeren:

  • Reeds voordat Humanisas de gunning voor het welzijnswerk kreeg, scoorde die in de ogen van de gemeente al onvoldoende op het gebied van goed werkgeverschap. Een beoordeling die Humanitas via de rechter heeft aangevochten maar daarbij niet gelijk kreeg. Zie in dat verband deze uitspraak uit 2017. https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBROT:2017:7539&showbutton=true&keyword=Humanitas+gemeente+rotterdam. Is het tegen die achtergrond niet vreemd dat voormalig wethouder Hugo de Jonge  Humanitas in uitgerekend datzelfde jaar een welzijnsopdracht van 20 miljoen gunde, in een kwetsbaar en complex gebied als Feijenoord?
  • Klokkenluiders binnen Humanitas hebben tal van misstanden aangekaart. Ondanks herhaaldelijk verzoek van de klokkenluiders en van het Huis Voor Klokkenluiders heeft Humanitas de klachten niet in behandeling genomen, zoals het protocol dat voorschrijft. Humanitas heeft die klokkenluiders bovendien tegen hun wil in heeft ontslagen, ondanks dat zij volgens de wet (artikel 7:658c  benadelingsverbod klokkenluider) beschermd zijn. 
  • Het Huis voor de Klokkenleiders heeft vastgesteld dat de klokkenluiders alle mogelijke stappen hebben ondernomen om de klacht intern te melden, dat Humanitas niet zijn verplichtingen nakomt en dat de klokkenluiders nu vrij zijn om de klacht extern te melden. Voor hen is het proces nog lang niet afgerond. 
  • De contracten van al het huidige personeel zijn opgezegd, terwijl u beaamd heeft dat Humanitas zo goed als mogelijk moet kijken naar mogelijkheden om personeel over te dragen aan de nieuwe welzijnspartij. 
  • Hier wreekt zich trouwens ook het aanbestedingsbeleid van de gemeente zelf. Want door uitsluitend in zee te willen gaan met één aanbieder voor het hele gebied gooi je met het badwater ook het kind weg als je die integraal vervangt door een andere aanbieder. Niet alles ging verkeerd bij Humanitas, dus ook nu leidt de aanbestedingsbeslissing weer tot een enorme kapitaalvernietiging, zowel in sociaal als in financieel opzicht. En weer staat de burger erbij en kijkt er naar. Hoezo wijkdemocratie? 

Mogelijk wilt u zich verschuilen achter het feit dat dit niet uw verantwoordelijkheid is; het is echter de gemeente die Humanitas voor 20 miljoen aan belastinggeld de welzijnsopdracht gegund heeft, en u bent dan ook eerstverantwoordelijk voor een deugdelijke en rechtmatige besteding ervan. Vastgesteld moet worden dat de gemeente zich de afgelopen jaren met een bepaald niet-bonafide organisatie heeft gecompromitteerd. 

Verder kreeg ik het Jaarverslag 2020 van Humanitas onder ogen. De boodschap die daaruit naar voren komt steekt wel erg schril af tegen de bevindingen die ik hierboven beschrijf. Heeft u dit Jaarverslag ook naar de Gemeenteraad gestuurd, zo ja wanneer en wat was de inhoud van de begeleidende brief? Op grond van die informatie kan de Raad zich een oordeel vormen over de vraag naar de kwaliteit van uw toezicht op Humanitas. En of de Raad mogelijk op het verkeerde been gezet is door een al te rooskleurige voorstelling van zaken over de performance van deze welzijnsorganisatie.   

Het is trouwens niet voor het eerst dat de gemeente deze informatie onder ogen krijgt. Flarden ervan heb ik afgelopen zomer aan uw voorganger en aan andere wethouders gemaild met het verzoek erop te reageren. Omdat dat niet gebeurd is ben ik zo vrij deze brief ook onder de aandacht te brengen van de Gemeenteraad, het bestuur van het Nationaal Programma Rotterdam Zuid, de Rekenkamer Rotterdam en de Ombudsman Rotterdam. Ik kan me zelfs voorstellen dat dit een zaak is voor de Officier van Jusititie. Gezien het feit dat ook u belang hecht aan transparantie zult u deze brede informatieverspreiding ongetwijfeld kunnen billijken.    

Dan nog het volgende. Het onderwerp Welzijn Feijenoord stond geagendeerd voor de Actualiteitenraad van donderdag 8 december jl. maar is in verband met tijdgebrek doorgeschoven naar de Raadscommissie ZOCS van 22 december a.s. In die Actualiteitenraad stelde Aart van Zevenbergen van de SP de kliklijnen voor de bijstand aan de kaak. Hij kreeg daarin het College en een meerderheid van de Raad niet mee. Mag ik er ook daarom van uitgaan dat u deze melding uiterst serieus neemt en tot op de bodem uit laat zoeken? Het betreft hier immers een organisatie waarvan je voorbeeldgedrag mag verwachten, juist in een gebied waar zoveel mensen het moeten hebben van een bijstandsuitkering. Het ‘quod licet Iovi non licet bovi’ past niet in het Rotterdamse beleidsvocabulaire, zou ik menen.

Er is veel documentatie beschikbaar over de misstanden bij Humanitas, maar ik heb van mijn bronnen niet de vrijheid die ook met u te delen. Dat kan pas als u mij laat weten op welke wijze het onderzoek kan plaatsvinden, en dat in elk geval op een manier die voor hen veilig is. Wilt u me daarom laten weten of u deze brief in goede orde ontvangen heeft en me zo snel mogelijk een inhoudelijke reactie sturen?

Hoogachtend,

Ype Akkerman

Rotterdam

20 december 2021 

 

Categorie: archief, Nieuws, Pedagogisch Engagement Tags: klokkenluider

Thuiszitters hebben recht op OCW geld

oktober 23, 2021 By ypeakkerman Reageer

Aan de voorzitter van de Tweede Kamer der Staten Generaal.

Mevrouw Bergkamp,

Met het oog op de begrotingsbehandeling van VWS volgende week sturen we u deze concept-motie. Die voorziet er in dat het geld dat nu bij OCW blijft hangen omdat thuiszitters geen gebruik maken van regulier onderwijs, beschikbaar komt voor thuiszittersinitiatieven. De motie staat ook in het teken van ruim baan bieden aan zulke alternatieve trajecten voor de kinderen en jongeren die volstrekt terecht het reguliere onderwijs mijden. Dat sluit aan bij de motie Kwint/Westerveld die op 24 november 2020 kamerbreed is aangenomen is (31497, nr. 37). En op bijgaand pamflet  waarin wij dringend oproepen dat de klopjachten op thuiszitters en hun ouders door de leerplicht en veilig thuis worden gestaakt. Zie www.pedeng.nl/stop

We pleiten ervoor deze motie in te dienen bij de behandeling van de VWS begroting zodat de bewindslieden van VWS worden aangespoord er bij hun collega van OCW op aandringen dat dit geld ook gaat rollen voor de vorming van deze kinderen en jongeren. Want die laatste is daar niet happig op, is onze stellige indruk. Wilt u daarom deze concept-motie als voorstel bij het debat betrekken?

Hoogachtend, mede namens Lex Hupe,

Ype Akkerman

 

Concept-motie ‘Geld moet rollen’

De Kamer, gehoord de beraadslaging,

Overwegende dat de motie Kwint en Westerveld over de experimenteerruimte voor thuiszittersinitiatieven op 24 november 2020 kamerbreed is aangenomen (31497, nr. 37);

Dat ouders van thuiszitters in toenemende mate gebruik maken van zulke thuiszittersinitiatieven zoals beschreven in https://www.regelhulp.nl/documenten/publicaties/opaz/rapporten/1/leren-van-thuiszitters;

Dat die thuiszittersinitiatieven worden betaald met eigen geld van de ouders dan wel met middelen van de gemeente, waardoor zowel ouders als de gemeenten door het falen van het regulier onderwijs op kosten worden gejaagd;

Dat het ministerie van OCW intussen per thuiszitter een bedrag van tussen de 6000,- en 18.000,- bespaart waardoor dit geld onthouden wordt aan de ouders en de gemeenten die nu opdraaien voor de kosten van deze initiatieven;

Verzoekt de Regering om uiterlijk per 1 januari 2022 te regelen dat deze OCW-middelen ter beschikking komen voor zulke thuiszittersinitiatieven,

En gaat over de orde van de dag.

 

 Toelichting

Achtergrond van deze motie is de bovengenoemde motie Kwint/Westerveld en een pamflet van Lex Hupe en Ype Akkerman waarin er voor wordt gepleit de klopjachten op de ‘de tot thuiszitter gemaakten’ door de leerplicht en veilig thuis te staken. Zie www.pedeng.nl/klop. In dat pamflet wordt ook gepleit voor ruim baan aan de thuiszittersinitiatieven zoals die in opdracht van het ministerie van VWS door Movisie zijn geïnventariseerd. Zie daarvoor www.regelhulp.nl/documenten/publicaties/opaz/rapporten/1/leren-van-thuiszitters

Dat betekent ook ruim baan in financiële zin want het kan niet zo zijn dat ouders en gemeenten opdraaien voor de kosten van die alternatieve trajecten voor deze kinderen en jongeren, dit terwijl de middelen die door het niet volgen van het reguliere onderwijs bij het ministerie van OCW en de samenwerkingsverbanden blijven hangen. Bovendien is de minister van OCW buitengewoon traag en terughoudend met de uitvoering van de motie Kwint/Westerveld (31497, nr. 37). Het gaat hem dus niet worden als hij door de Tweede Kamer en zijn collega’s van VWS niet nadrukkelijk wordt aangespoord dat geld te laten rollen.

De motie strekt ertoe dat dit geld beschikbaar komt voor die thuiszittersinitiatieven. En daarmee voor de vorming van de kinderen en jongeren voor wie het reguliere onderwijs overduidelijk niet functioneert en zelfs beschadigend en traumatiserend kan zijn. Dat kan op verschillende manieren, bijvoorbeeld via een rugzakje, via rechtstreekse bekostiging van de thuiszittersinitiatieven, via een doeluitkering aan de gemeente of anderszins, en is dus vooral een kwestie van techniek. De omvang van het bedrag per thuiszitter moet dan een gewogen gemiddelde zijn van het bedrag voor regulier onderwijs (6000.-) en speciaal onderwijs (18.000,-). Hoe dan ook, dit geld moet zo gaan rollen dat er niets aan de strijkstok blijft hangen. Zodat de betreffende kinderen en jongeren er voor hun vorming maximaal van profiteren. Want daar hebben ze recht op.

De motie impliceert dat de bewindslieden van VWS er bij hun collega van OCW op aandringen dat er per 1 januari zo’n regeling ligt en dat die dan ook wordt uitgevoerd. Vandaar ons voorstel dat die wordt ingediend bij de begrotingsbehandeling VWS in de week van 25 oktober 2021.

 

Categorie: archief, Nieuws, Pedagogisch Engagement

Pyongyang aan de Maas

oktober 21, 2021 By ypeakkerman Reageer

Maak de burgers opdrachtgever van het Nationaal Programma Rotterdam Zuid, ontsla Marco Pastors en herontwerp de ‘pijler School’. Dat zijn drie van de twaalf aanbevelingen aan minister Ollongren en de Tweede Kamer van de Wijkraad Feijenoord. http://www.pedeng.nl/kajsa

Deze keizer heeft geen kleren

Belangrijkste aanleiding voor deze aanbevelingen is de tsunami van schietincidenten de afgelopen zomer. Maar die schietincidenten staan voor een veel breder patroon van verwaarlozing en beleidsfalen, vooral op het gebied van de vorming van de jeugd. Bovendien is de Wijkraad daarbij volledig buitenspel gehouden, en de bewoners hebben al helemaal niets in te brengen. Signalen, waarschuwingen en alleszins constructieve voorstellen van bewoners en de Wijkraad zijn stelselmatig in de wind geslagen. En omdat het NPRZ alom geprezen wordt als succesvol programma vindt de Wijkraad het de hoogste tijd te laten weten hoe het echt zit. En dat pleit niet voor 10 jaar beleid van het NPRZ en de gemeente Rotterdam. “Deze keizer heeft geen kleren”, zo stelt Ype Akkerman, een van de leden van de Wijkraad Feijenoord: “En een keizer is hij ook niet”.

Ollongren wordt bedonderd

De Wijkraad stuurt deze brief naar minister Ollongren en naar de Tweede Kamer omdat bij de buitenwacht een veel te rooskleurig beeld wordt geschetst van het NPRZ. De minister steekt er voor 130 mln. aan rijksgeld in maar beseft niet dat ze zich inlaat met een malafide partner die een loopje neemt met de burgerdemocratie en die zich schuldig maakt aan institutionele verwaarlozing van de jeugd. Kort en goed, ze wordt gewoon bedonderd.

Feijenoord focuswijk? Het is een ‘wegkijkweg’!

Ook burgemeester Aboutaleb, voorzitter van het NPRZ, gaat niet vrijuit. In 2015 al is hij er op gewezen dat Feijenoord geen ‘focuswijk’ is maar een ‘wegkijkwijk’ waardoor de jeugd gemakkelijk tussen de wal en het schip terecht komt en vatbaar is voor verkeerde verleidingen. Dat heeft hij veronachtzaamd.

Verbroken beloften

Bij de start van het NPRZ 10 jaar geleden lag er een brochure waarin de jeugd een ‘succesvolle toekomst’ werd beloofd. Door een wijkgemeenschap (de Children’s Zone) waarin iedereen die er toe doet bij de vorming van de jeugd zijn beste beentje voorzet, goed met elkaar samenwerkt en waar onderwijs van topniveau geleverd wordt. Daar is niets van terechtgekomen. Marco Pastors is van meet af aan geobsedeerd geraakt door schooltijduitbreiding. En de gemeente heeft beslissingen genomen die desastreus uitpakten voor het jeugdwerk en waarbij een veelbelovend proces van samenlevingsopbouw om zeep geholpen is. Een ernstig verwijt aan de voormalige wethouders Hugo de Jonge en Sven de Langen. Die laatste heeft bovendien een welzijnsorganisatie de hand boven het hoofd gehouden die bewoners schoffeert, medewerkers maltraiteert en die verdacht wordt van financiële malversaties. Er is al meerdere keren gepleit voor onbevangen en deugdelijk wetenschappelijk onderzoek naar 10 jaar jeugdbeleid op Feijenoord, maar daar waar wil men klaarblijkelijk niet aan. Waardoor de burgers geen waarheidsgetrouw inzicht krijgen in de vraag hoe 10 jaar jeugdbeleid op Feijenoord heeft uitgepakt.

Dedain jegens de werkers van de dagelijkse praktijk

Dit beleidsfalen ligt niet aan de mensen die zich in de praktijk van alledag inzetten voor de jeugd, dat wil zeggen de ouders, vrijwilligers en professionals. Die zetten zich met alles wat ze in zich hebben in voor de vorming van kinderen en jongeren in de wijk. Wat niet gemakkelijk is want de armoede en bestaansonzekerheid in de gezinnen op Feijenoord is onverminderd. De mensen van de dagelijkse praktijk zijn degenen die voor de kinderen en jongeren het verschil maken, maar in plaats van dat te beseffen bejegent de gemeente ze met dedain. Illustratief is de uitspraak van Sven de Lange die het werk van Duimdrop, een organisatie die zich inzette voor buitenspelen, ‘oubollig’ noemde.

Institutionele verwaarlozing van de jeugd

Die minachting is echter ook stelselmatig, door de werkers van de dagelijkse praktijk te teisteren met targets, prestatieindicatoren en administratieve verplichtingen. Of door bedragen toe te stoppen aan organisaties die niet leveren en het te onthouden aan hen die dat wel doen. Ook is sprake van een enorme personele discontinuïteit, waardoor de wijk als een Afrikaans weeshuis is dat wordt bezocht door -overigens hele goedbedoelende- kortverbanders. Een discontinuïteit die heel slecht is voor de kwaliteit van het werken voor de jeugd; dat staat of valt immers met het aangaan van langdurige vertrouwensrelaties. In een ander artikel spreekt Akkerman dan ook van institutionele verwaarlozing van de jeugd door de Rotterdamse autoriteiten, grenzend aan kindermishandeling. www.pedeng.nl/afwijzing.

De Feijenoorders zijn niet op hun achterhoofd gevallen

Als je dit alles combineert met het feit dat burgers, vooral burgers met kinderen (ook wel ‘ouders’ genoemd), totaal niets over het jeugdbeleid te zeggen hebben dan is wel duidelijk dat er heel wat moet gebeuren voordat het beleid weer op de goede koers zit. Daar leven bij de Feijenoorders genoeg goede ideeën over maar dat moet ze dan wel worden gevraagd.

Voor meer informatie:

Ype Akkerman

y.akkerman@wijkraadrotterdam.nl

010 5118119

 

 

 

Categorie: archief, Nieuws, Pedagogisch Engagement

Onderwijs als verdienmodel

september 21, 2021 By ypeakkerman Reageer

Kansengelijkheid uitsluitend ophangen aan onderwijs is een ernstige reductie van de werkelijkheid. Een beetje historicus kan weten dat de verheffing van de arbeidersjeugd ook te danken was aan betere welstand in de gezinnen, goede sociale huur, samenlevingsopbouw en vormende vrijetijdsbesteding door middel van sport, jeugdwerk en cultuurparticipatie. De huidige ongelijkheid van kansen van de jeugd zit ‘m niet alleen in het onderwijs maar ook in de toenemende armoede van de ouders, het slopen van hun huizen, discriminatie, segregatie in de wijken en verschraling van de vormende vrijetijdsbesteding. Wie dan de oplossingen uitsluitend in het onderwijs zoekt is naïef en zadelt leraren in aandachtswijken op met een mission impossible; ze mogen dweilen waar anderen de kraan openlaten. En wie dan alleen maar overheidsgeld steekt in onderwijs en lerarensalarissen maakt dat onderwijs een verdienmodel wordt van de armoede van ouders. Waarin is die dan anders dan de schuldenindustrie? Is dit een voorbeeld voor de jeugd?

Zie ook www.pedeng.nl/verheffing

En niet in de laatste plaats: dit beleid is ineffectief en een slechte besteding van belastinggeld. Daarom is dit een veel beter perspectief. 

www.pedeng.nl/kans

 

 

Categorie: archief, Nieuws, Pedagogisch Engagement

Stop de klopjachten op de thuiszitters

september 20, 2021 By ypeakkerman Reageer

Stop met de klopjachten op de thuiszitters en hun ouders door de leerplicht en ‘veilig thuis’. Geef ruim baan aan alternatieve leerroutes voor deze kinderen en jongeren, de zgn. thuiszittersinitiatieven. Zorg ervoor dat het geld dat OCW nu uitspaart doordat ze niet op naar school gaan per direct beschikbaar komt voor die thuiszittersinitiatieven. Schaf de steeds dwingender Leerplichtwet af en vervang die door een wettelijk Recht op Vorming.

Dat zijn de belangrijkste aanbevelingen uit het pamflet Recht op Vorming. Het pamflet is hier te vinden: www.pedeng.nl/rov

De schrijvers zijn Lex Hupe en Ype Akkerman, beiden deskundig op het gebied van de ontwikkeling en vorming van de jeugd. Ze zijn verontwaardigd over wat deze kinderen en hun ouders wordt aangedaan en ergeren zich er sinds jaar en dag aan dat het thuiszittersbeleid maar steeds in het hetzelfde kringetje blijft ronddraaien. Want elk jaar houden duizenden kinderen het op school voor gezien. Wat volkomen terecht is, het geldt immers ook voor steeds meer leraren. Deze kinderen worden echter met harde hand teruggeduwd door een pseudo-strafrechtelijk apparaat van leerplichtambtenaren, ‘veilig thuis’ en zelfs Justitie. Dat maakt de tegenzin bij deze kinderen alleen maar groter; bovendien leidt een gedwongen verblijf op school steeds meer tot ‘schooltrauma’ en een levenslange hekel aan leren. De oorzaak zit ‘m in de mismatch tussen de school en de kinderen, want het onderwijs is steeds minder passend. Dit gecombineerd met slechte communicatie tussen school en ouders. De kern van het probleem wordt niet aangepakt en handhaving van wetten en regels lost dat niet op. De  oorzaken zitten dieper. Daar moet nu eindelijk eens verandering in komen, vinden de schrijvers van het pamflet. Ze bepleiten, met een nieuwe regering in het zicht, voor een radicale aanpak waarbij  alternatieve leerroutes voor deze kinderen ruim baan krijgen, ook in financieel opzicht. En waar een wettelijk Recht op Vorming centraal staat en de op schooldwang gebaseerde leerplicht wordt afgeschaft.

Een Ministerie van Vorming

Daar hoort dan ook een Ministerie van Vorming bij dat onder meer gaat over baby- en kraamzorg, kinderopvang, onderwijs, cultuur, sport en andere vormende vrijetijdsbesteding, kind- en jeugdzorg, politie en toezicht, werkend leren, reclassering en reïntegratie. Zo’n Ministerie van Vorming gaat dan zowel over de vorming van de jeugd als op volwassenen en is dus ook verantwoordelijk voor een leven lang leren. Dit Ministerie werkt op basis van een positief verhaal: kinderen hebben recht op vorming, waarbij ouders de primaire verantwoordelijkheid hebben. Die kunnen daarvoor een beroep doen op personen en organisaties die ‘vorming buitenshuis’ verzorgen: zoals de babyzorg, kinderopvang, de school , de sportvereniging, de amateurkunst, jongerenwerk, jeugdhulp en jeugdgezondheidszorg en de wijkpolitie. In het eigen sociale netwerk en in een ‘village to raise a child’. En die ouders werken ook verder aan hun vorming, met inzet van iedereen die hen daarbij helpt. Net als vele andere medeburgers.

 Klopjachten door de leerplicht en veilig thuis

De scholen staan al te ijverig klaar om de ouders met ‘Veilig Thuis’ op te zadelen, die het probleem alleen maar erger maakt door het gezin onder toezicht te stellen en dus nog meer dwang en drang uit te oefenen. “Dat is dus ontzettend contraproductief en heel slecht voor deze kinderen”, zegt Akkerman. “Je lost het probleem precies aan de verkeerde kant op”, betoogt Hupe. “De scholen hebben allerlei trucs om het probleem van zich af te organiseren en het kind raakt verzeild in de jeugdbescherming waardoor die nog veel verder van huis is. Laat ze daar dan ook direct mee stoppen”. Zelfs Minister Slob heeft in mei 2021 openlijk gezegd dat het automatisme van scholen om een zorgmelding te doen bij Veilig Thuis maar eens moet stoppen. Maar Hupe en Akkerman zien daar nog helemaal geen tekenen van. “De scholen gaan nog steeds door met dit institutionele onrecht” aldus Hupe.

 Geen aanbevelingen aan OCW

Het pamflet bevat een reeks van dringende aanbevelingen. Aan de kinderen, de ouders, de leraren, de leerplichtambtenaren en de ‘veilig thuis’ medewerkers, de Gemeenteraden en de Tweede Kamer. Ze hebben ervan afgezien hun aanbevelingen aan het ministerie van OCW te sturen, want die doet er toch niks mee, zo leert de ervaring van Hupe en Akkerman. Zij vertrouwen meer op de Tweede Kamer die de minister opdracht kan geven de aanbevelingen uit de voeren die leiden tot een fundamentele doorbraak in denken en beleid ten aanzien van thuiszitters. Want “pleisters plakken helpt niet meer”,  aldus Akkerman, “je moet echt toe naar een veel grondiger operatie. Nu we in de formatietijd zitten kan een nieuw kabinet meteen de draad oppakken en ons onderwijs weer menselijk maken, voor de kinderen en voor de leraren”.

Reacties naar: ouders@eerstehulpbijschooluitval.nl

 

Categorie: archief, Nieuws, Pedagogisch Engagement

Institutionele verwaarlozing

september 12, 2021 By ypeakkerman Reageer

Afwijzing. Dat is het probleem van de kinderen hier op Feijenoord. Afwijzing door hun huidskleur of hun migratieachtergrond. Omdat ouders door bestaansonzekerheid in een permanente overlevingsstand staan waardoor de kinderen zich te veel voelen. Of omdat hun wijk als probleemwijk of afvoerputje wordt beschouwd. Als dit het levensgevoel is waarmee kinderen opgroeien is het dan vreemd dat ze op latere leeftijd grensoverschrijdend gedrag vertonen en zich tegen de samenleving keren? Je hoeft ook geen socioloog te zijn om dit te snappen; dit Afrikaanse gezegde geeft het kernachtig weer: ‘A child that is not embraced by its village will burn it to feel its warmth’. Dat was de ook boodschap die Joany Muskiet en ikzelf de bezoekers uit het artikel NRC-artikel hieronder van vrijdag 9 september jl. hebben meegegeven en dat zag ik daarin niet terug. Dat reken ik mezelf aan want ik had de gelegenheid op het concept ervan te reageren maar deze omissie heb ik over het hoofd gezien.

Maar die afwijzing is wel het kernprobleem van deze kinderen en die wordt door het NPRZ en achtereenvolgende Colleges niet geadresseerd. Terwijl ze beter kunnen weten op basis van hun eigen Beleidskader Jeugd en als de ambtenaren die voor dat beleid verantwoordelijk zijn zich nu eindelijk eens gaan verdiepen in de echte wereld waarin de jeugd op Feijenoord opgroeit. In plaats daarvan verliezen ze zich in een volstrekt contraproductieve en oubollige meetcultuur van targets, ‘kritische prestatieindicatoren’ en ‘scherpe afspraken’ die op geen enkele wijze recht doen aan die werkelijkheid. Of grote bedragen toestoppen aan organisaties die niet leveren en het onthouden ervan aan organisaties die dat wel doen. Gemakzucht regeert. Het is dan ook niet ondanks maar door toedoen van het beleid dat de jeugd op Feijenoord voor diens vorming en kansen verder van huis is dan 10 jaar geleden, toen het NPRZ werd gelanceerd. Dit fiasco verwijt ik ook Marco Pastors. Die is van meet af aan volledig geobsedeerd door schooltijduitbreiding vanuit zijn veronderstelling dat op die manier de CITO-scores wel omhoog gaan en hij kan pronken met andermans veren. Wat een armoede, zeg! Wat een gebrek aan inlevingsvermogen! Is hij zelf ooit jong geweest?

Maar ook achtereenvolgende Colleges en de Raad treffen blaam. Want die zie je hier pas als de pleuris uitbreekt door de schietpartijen en het messengeweld van de afgelopen zomer. En dan komen ze met verklaringen van de kouwe grond en gaat het vooral over de vraag hoe de geest zo snel mogelijk weer terug in de fles kan door symptoombestrijding en symboolpolitiek. Want het is natuurlijk niet de bedoeling dat het bruisende imago van Rotterdam geweld wordt aangedaan. Wat zullen ze in hun handjes knijpen dat het straatgeweld pas na het Songfestival heeft plaatsgevonden en niet in de aanloop ervan. En liever geven ze de ouders de schuld. Maar de Rotterdamse beleidsmakers maken zich zelf schuldig aan institutionele verwaarlozing van de jeugd op Feijenoord, grenzend aan kindermishandeling. Want als je weet wat goed beleid is en je doet het tegenovergestelde dan heb je zelf het straatgeweld van de afgelopen zomer en de mentale staat van de opgroeiende jongeren op je geweten. De Raad, het College, het NPRZ en de beleidsambtenaren van Rotterdam, ze zijn een heel slecht voorbeeld voor de jeugd.

https://www.nrc.nl/nieuws/2021/09/09/hoe-keert-afvoerputje-feijenoord-het-geweld-en-verloedering-a4057597?utm_source=SIM&utm_medium=email&utm_campaign=nrcrotterdam&utm_content=&utm_term=20210912

 

 

 

 

Categorie: archief, Nieuws, Pedagogisch Engagement

De valse schijn van het NPRZ

augustus 20, 2021 By ypeakkerman Reageer

Harde kritiek op het Nationaal Programma Rotterdam Zuid

Dankzij 10 jaar NPRZ-beleid is de jeugd op Feijenoord verder van huis dan daarvoor. En er heerst op Rotterdam Zuid een ernstig democratisch tekort. Minister Ollongren, tevens de minister die de burgerdemocratie actief wil bevorderen, zal onaangenaam verrast zijn dat zij zich voor 130 mln. rijksgeld gecompromitteerd heeft met malafide partners die van Zuid een Pyongyang aan de Maas hebben gemaakt. Het is de combinatie van de obsessie van Marco Pastors met schooltijduitbreiding, het onoordeelkundige jeugdbeleid van achtereenvolgende Colleges, de schrale burger- en wijkdemocratie en een gebrekkige alertheid van de Gemeenteraad die uiterst contraproductief hebben uitgepakt voor de vorming van de jeugd op Feijenoord.

Dat is in het kort de boodschap van een uitvoerige recensie van 10 jaar jeugdbeleid van het NPRZ en de gemeente. Hij is geschreven door Ype Akkerman, bewoner van de wijk Feijenoord en volksvertegenwoordiger via de Wijkraad Feijenoord. Aanleiding is ‘Het Verhaal van het NPRZ’, een essay van Willem van Spijker en Pieter Tops, dat een veel te rooskleurig beeld geeft van het NPRZ en blijk geeft van een onverholen bewondering voor Marco Pastors. Wat volkomen onterecht is. Zie www.pedeng.nl/vals

High noon op Feijenoord

Het stuk van Akkerman staat ook in het teken van de schietpartijen op Feijenoord. Die horen ook tot de kwalijke gevolgen van het falende beleid. Criminaliteit gedijt immers bij anonimiteit en de beleidsmakers konden weten hoe belangrijk communityvorming is voor de preventie ervan. Pastors heeft dat van meet af aan maar een linkse hobby gevonden en is tot op heden geobsedeerd door schooltijduitbreiding. Hugo de Jonge heeft in zijn Kendoe-tijd met ferme hand het kind- en jeugdwerk op Feijenoord om zeep gebracht en een veelbelovend proces van samenlevingsopbouw naar de Filistijnen geholpen. Humanitas, de welzijnsaanbieder die hij in huis haalde heeft dat wat er nog van over was helemaal met de grond gelijk gemaakt en wethouder Sven de Langen hield deze daarbij de hand boven het hoofd.  Akkerman heeft in het verleden zowel de wethouders Hugo de Jonge (2 keer!) als Bert Wijbenga aangeboden om samen met de bewoners, de vrijwilligers en de professionals te komen tot een wijkafspraak Jeugd op Feijenoord maar die werden steevast hooghartig afgewezen. Ook bij burgemeester Ahmed Aboutaleb, tevens voorzitter van het NPRZ, kwam hij van een kouwe kermis thuis.

Arrogantie van de Rotterdamse beleidsambtenaren jegens de echte Vip’s

Verder wordt het beleid gekenmerkt door een ernstige miskenning van de werkers van de dagelijkse praktijk, toch de mensen bij uitstek die voor de jeugd het verschil maken. De leraren en de werkers in de wijkteams worden geteisterd door targets en prestatieindicatoren die een ernstige aanslag zijn op hun intrinsieke motivatie en op de kwaliteit van hun werk.  Omdat bovendien de besteding van allerlei geldstromen erg schimmig is komt te veel geld terecht bij personen en organisaties die niet leveren en gaat dat voorbij aan diegenen bij wie dat wel het geval is. En Pastors mag dan eindelijk de waarde van sport en cultuur hebben ontdekt, in de dagprogrammering worden de werkers ervoor met een fooi afgescheept. Geen wonder dat bij veel werkers van de dagelijkse praktijk van het jeugdbeleid sprake is van uitval, burn-out  en personeelstekorten. En een enorme personele discontinuïteit waardoor Feijenoord wel een Afrikaans weeshuis lijkt

Ons kent ons

Minister Ollongren is namens het Kabinet het eerste aanspreekpunt voor het NPRZ maar ook de minister die zich inzet voor meer burgerparticipatie en -initiatief. Die denkt dat het hier met de burgerdemocratie allemaal botertje aan de boom is. Dat wordt ook niet gecorrigeerd door Bert van Delden, haar topambtenaar in het NPRZ, die zich te goed voelt om af en toe eens in de focuswijken te vragen hoe de burgers er zelf over denken. Hij heeft daar geen zin in, zo zegt hij. Ook de auteurs van het essay moeten het ontgelden. Door uitsluitend te praten met mensen van het NPRZ zelf en niet met bewoners, werkers van de dagelijkse praktijk en  volksvertegenwoordigers in de Wijkraden en Gebiedscommissies schetsen zij een veel te rooskleurig beeld. Ze hebben zich door Pastors en de zijnen laten sensibiliseren, waarmee ze zowel de bestuurswetenschap als de democratie een hele slechte dienst bewijzen.

De Stem des Volks

Pastors wordt door Akkerman consequent de Stem des Volks genoemd sinds hij in een talkshow beweerde dat hij  de burgers wel kan raadplegen ‘maar dat daar toch uitkomt dat de aanpak van het NPRZ de beste is’. Dan zijn hem de bewonersprotesten ontgaan van de Tweebosbuurt en ook de twijfels van de ouders bij de hem zo gekoesterde dagprogrammering.  Hij lijkt dan ook eerder op de tamboer maître die parmantig voortstapt terwijl zijn korps inmiddels een zijstraat is ingeslagen en een terrasje heeft opgezocht. Dat in de focuswijken de opkomst bij de landelijke verkiezingen 30% was en het vertrouwen van de Zuiderlingen in de overheid tot beneden het vriespunt gezakt is, interesseert hem klaarblijkelijk niet.

Een bewust gekozen antidemocratische attitude

‘Wij doen niet wat de bewoners willen maar wat ze zouden moeten willen’. Aldus de Stem des Volks onlangs op een landelijke bijeenkomst. Dat burgers niets over het NPRZ te zeggen hebben geeft dus niet alleen blijk van een opzichtig gebrek aan democratisch besef van deze zelfbenoemde volksmenner. Het is een bewuste keus die volledige indruist tegen de belangen van de burgers. Want het gaat toch om de besteding van hun belastinggeld en om hun leven, leren, wonen en werken? Burgers horen dan ook geen object van het NPRZ-beleid te zijn maar opdrachtgever. Dat geldt in het bijzonder voor burgers met kinderen, ook wel ‘ouders’ genoemd. Die hebben immers de primaire verantwoordelijkheid voor de vorming van hun kinderen; dan kan het toch niet zo zijn dat ze totaal niets  in te brengen over het jeugdbeleid en over het personeel en de organisaties die hen bij die verantwoordelijkheid ten dienste staan? Hier op Zuid zijn de ouders op zijn best meewerkend voorwerp maar veel vaker object van de moraliserende en belerende bejegening van de Stem des Volks. 

Focuswijken zijn wegkijkwijken

De term focuswijk veronderstelt dat iedereen binnen het gemeentelijk bestuurs- en beleidsapparaat om de wijk heen gaat staan om er gezamenlijk iets moois te maken. Echter, door de obsessie van de Stem des Volks met schooltijduitbreiding voelen die zich daarop niet aangesproken en behandelen ze de focuswijken niet anders dan andere aandachtswijken in Rotterdam. En nog vaak heel slecht ook. Het beleid is verkokerd omdat iedere wethouder op zijn eigen potje zit en de ene beleidsambtenaar niet weet wat de andere doet. Het grootste verwijt naar de beleidsambtenaren is echter dat zich niet willen verdiepen in het echte leven in de wijken en in de waan verkeren dat zij het allemaal beter weten dan de burgers en de werkers van de dagelijkse praktijk. Het leidt steevast tot beleid dat op zijn best nergens op slaat, vaker bestaand initiatief frustreert of doorkruist  en niet zelden desastreus uitpakt. Ze beseffen ook totaal niet dat ze ten dienste staan van de burgers. Akkerman vergelijkt het Rotterdamse beleidsapparaat met een auto-immuun ziekte waarbij de natuurlijke weerstand zich tegen de eigen weefsels keert. In dit geval de burgers van Zuid en de velen die zich in de praktijk van alledag inzetten voor de vorming van de jeugd. 

Een herontwerp van het jeugdkansenbeleid op Zuid

Akkerman pleit verder voor onbevangen en deugdelijk wetenschappelijk onderzoek naar de performance van het NPRZ op de Pijler School, want dat weigert men stelselmatig. Ook bepleit hij een wijkafspraak Jeugd op Feijenoord en een herontwerp van het NPRZ naar een aanpak waarbij de jeugd op Zuid in alle opzichten uit de verf kan komen. Want het is zoals Erasmus zegt: mensen worden niet geboren maar gevormd. Dat kan op basis van een Jeugdkansenprogramma waarvoor deze bewoner van Feijenoord eerder een voorstel gemaakt heeft. www.pedeng.nl/jkp

 

Categorie: archief, Nieuws, Pedagogisch Engagement

Breien

augustus 19, 2021 By ypeakkerman Reageer

Toespraak Ype Akkerman voor de Raadscommissie ZOCS, 4 december 2019

Beste leden van de Raadscommissie ZOCS, beste wethouder de Langen,

Hebben jullie de tijd nog meegemaakt dat er een foutje door de brievenbus deur hing? Die vraag stelde ik pas aan een groep oudere Feijenoorders. Mensen die aan de wederopbouw hebben gewerkt, die de stadsvernieuwing hebben doorstaan en die de pijn voelen van hoe de wereld die zij hebben opgebouwd teloorgegaan is. Er kwam heel wat los op deze vraag. Daaruit bleek dat in de wijk een grote saamhorigheid was, sociale controle ook en denken om elkaar. Een wijk ook waar kinderen kansen kregen in liefde en structuur. En waar sprake was van sociale en pedagogische cohesie. Als een kind van ouder A iets uithaalde dan mocht ouder B daar iets van zeggen zonder dat ze ruzie met elkaar kregen. In beleidstaal heet dat een ‘pedagogische civil society’ en dat is al heel lang ook het oogmerk van het gemeentelijk jeugdbeleid.

Die saamhorigheid en die cohesie zijn niet vanzelf gekomen maar het resultaat van samenlevingsopbouw van decennia en over generaties heen. Het is als breien. Breien is een ontspannen en haast terloopse bezigheid die geduld vraagt maar dan ook geleidelijk aan een mooi resultaat laat zien. Eén recht, één averecht, insteken, doorhalen en af laten gaan. En zo wij bewoners, vrijwilligers, beroepskrachten en sociaal ondernemers op Feijenoord bezig met het breien van een mooie trui.

Maar dan komt de gemeente en die roept: we willen geen gebreide trui! We willen gebreide sokken! En dan komt Hugo de Jonge met Humanitas op de proppen. Met in zijn kielzog één of andere held op sokken die alles wat zorgvuldig was opgebouwd weer afbreekt. En die bovendien de mensen die eraan hebben gewerkt minacht, manipuleert, ja zelfs maltraiteert. Die door wethouder Sven de Langen de hand boven het hoofd gehouden wordt. En die het zo framet alsof bij ons ‘weerstand tegen verandering’ is. Tegen het “rijke gedachtengoed” dat Humanitas voor ons in petto heeft. Maar niets is minder waar. Wij weten op Feijenoord heel goed wat we willen. En we maken daarbij graag gebruik maken van personeel om van Feijenoord een leefbare wijk te maken waar het ook voor de jeugd goed opgroeien is. Personeel dat van ons belastinggeld betaald wordt.

Daarom heeft de Wijkraad Feijenoord het initiatief genomen voor een bewonersonderzoek naar de vraag wat er op Feijenoord op gebeuren om het een wijk te maken waar je je kind graag op laat groeien. Daar zijn studenten van de Hogeschool Rotterdam inmiddels mee bezig. En we willen op basis van dit onderzoek graag komen tot een Wijkdeal Jeugd op Feijenoord. Een set van gezamenlijke afspraken met de gemeente, de bewoners, de Wijkraad en de wijkpartners die gericht is op een samenleving waarin de jeugd veilig en kansrijk opgroeit, in een langzaam maar zeker proces. Wij deden daarbij een beroep op wethouder Wijbenga omdat hij op Feijenoord was naar aanleiding van de drie schietpartijen in de Oranjeboomstraat. En omdat hij ook zag dat hier een relatie ligt met het pedagogisch klimaat. Maar toen zei hij: nee.

Wij dachten, Wijbenga, wat krijgen we nou? Je bent wethouder handhaving, buitenruimte, integratie en samenleving. Welnu, op Feijenoord is jeugdcriminaliteit schering en inslag, op straat is het een gribus en de wijk segregeert. En dan wil je niet meewerken aan een door de mensen op Feijenoord gedragen proces dat gericht is op een samenleving waar kinderen veilig en kansrijk op kunnen groeien? Is Feijenoord bovendien niet een focuswijk in het kader van het NPRZ? Waarom ben je dan niet juist heel coöperatief?

Ik heb drie voorstellen:

  1. Zet de Projectleider Welzijn van Humanitas op non-actief, hangende een onderzoek naar zijn antecedenten en zijn functioneren. Wat een verademing zou dat zijn, niet in de laatste plaats voor hemzelf.
  2. Spoort u wethouder Wijbenga aan op zijn weigering terug te komen en alsnog wel te participeren in de Wijkdeal en in de ontwikkeling die we met die Wijkdeal willen bevorderen.
  3. Aan beide wethouders de oproep: Staak toch je verzet. Vertrouw je toe aan de Feijenoorders en geef je over aan de beweging die zij willen maken. Zeg ook tegen je beleidsambtenaren dat ze hun weerstand tegen het goede opgeven, dat ze de strijdbijl begraven en dat ze gewoon lekker met ons mee doen. Het zal een zegen zijn voor de publieke zaak en een boost voor hun beroepstrots.

Dank voor jullie aandacht.

Ype Akkerman, 4 december 2019

 

Categorie: archief, Nieuws, Pedagogisch Engagement

  • 1
  • 2
  • 3
  • Volgende pagina »

Contact?

Bel of mail mij, dan trakteer ik op een goede kop koffie.

06 55 10 76 37 
Ype@pedeng.nl

 Goed kop koffie

Gerelateerde artikelen

  • Zet Pastors onder curatele
  • Doofpot
  • Een Staat van de Jeugdprofessional

Archief

  • april 2022 (1)
  • maart 2022 (3)
  • februari 2022 (3)
  • oktober 2021 (3)
  • september 2021 (4)
  • augustus 2021 (3)
  • juli 2021 (1)
  • juni 2021 (4)
  • mei 2021 (4)
  • april 2021 (1)
  • juli 2019 (2)
  • november 2017 (1)
  • oktober 2017 (1)
  • september 2017 (2)
  • augustus 2017 (5)
  • oktober 2016 (1)
  • maart 2016 (1)
  • februari 2016 (2)
  • januari 2016 (1)
  • november 2015 (1)
  • oktober 2015 (2)
  • september 2015 (3)
  • augustus 2015 (1)
  • juli 2015 (2)
  • september 2014 (1)
  • juli 2014 (2)
  • juni 2014 (6)
  • We gebruiken cookies op deze website
  • akkoord
  • niet akkoord

Neem contact op

Ype@pedeng.nl
06 55 10 76 37

 of gebruik het contactformulier

Open Google Maps Widget settings to configure the Google Maps API key. The map can't work without it. This is a Google's rule that all sites must follow.

Ype Akkerman

Wie ben ik

Met Pedagogisch Engagement wil ik bevorderen dat mensen die zich inzetten voor kinderen en jongeren meer waardering krijgen voor die inzet, meer gezamenlijk optrekken en als collectief een sterk pedagogisch vakmanschap aan de dag leggen. Kinderen … Lees verder

Copyright Femke Akkerman